وقتی انسان ها از هم دور می شوند صدای یکدیگر را نمی شنوند مثلاپدرو مادر به مشهد مقدس مسافرت کرده اند فرزندان وبستگان برای اینکه ازحال ان ها باخبر شوند با ان هااز راه دور تلفنی سخن می گویند

یادر مواقع اضطرار به هم زنگ می زنند وهر خانه ای شماره تلفن مخصوصی دارد که می شود باان شماره با اهل خانه صحبت کرد اما خداوند مهربان ورحیم هیچ گاه از ما دور نمی شود تا مجبور باشیم بااو تلفنی حرف بزنیم در سوره ابرایم می خوانیم {پروردگار من شنونده و براورنده دعا است خدا همه  جا است ،

هر وقت انسان دلش خواست می تواند با او حرف بزند ،راحت،داد و فریاد نمیخواهد ،اوخیلی عاشق بندگانش است و به حرف هایش گوش میدهد.

در هر زمان و هرجا میتوانیم با خداوند مهربان سخن بگوییم و رابطه طرفینی بر قرار کنیم.

منبع/ کتاب جوانان می خواهند بدانند/نویسنده/مهدی سرلک

  اجازه برای اثرگذاشتن

شیخ رجبعلی خیاط می فرمود:

زمانی که بیمار بودم و قرص های طبی را برای مداوا استفاده می کردم,دیدم که قرص ها می گویند :

یابن الحسن!اجازه میدهید برای شیخ رجبعلی تاثیر بگذاریم؟

پس از آن فهمیدم داروهاهم بااجازه ی امام زمان (عج)بیماری را ازبین می برند و شفا می دهند…

حجت الاسلام گنجی به نقل از مرحوم حامد

منبع:کتاب بهترین شاگرد شیخ _صفحه 40_مهدی عاصمی

چرا نام امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف در قرآن نیامده

برای جواب به این سؤال باید گفت:

اولاً تنها راه معرفی این نیست و حضرت از راه‌های دیگر (معرفی با صفات) معرفی‌شده است و قرآن به طرق دیگر به وجودش و حکومت جهانی او اشاره نموده است (1)

و ثانیاً: مصالحی در کار بوده که حضرات معصومین به نام ذکر نشوند که از این میان محفوظ ماندن قرآن از تحریف را می‌توان نام برد درست همان علتی که ایجاب کرد آیه اکمال دین در بین آیات تحریم خبائث و آیه تطهیر در بین آیه نساء النبی قرار گیرد تا ضمن ابلاغ پیام به همه‌ی حق‌جویان مانع از دست بردن در قرآن نیز بشود. چه کسی می‌توانست تضمین کند کسانی که به پیامبر ‌عظیم‌الشان اسلام به خاطر تصمیم به معرفی علی (علیه‌السلام) به امامت، اهانت و جسارت نمودند (پیامبر اکرم، هنگام وفات فرمود: قلم و دواتی بیاورید تا برایتان چیزی بنویسم که مانع از گمراهی‌تان شود خلیفه دوم گفت: ان الرجل لیهجر حسبنا کتاب الله. (2)

اگر تصریح به اسم آن حضرت می‌شد به قرآن نیز جسارت نمی‌کردند. مضافاً بر این‌که اگر کسی، حق را نخواهد پذیرد، معرفی با اسم را نیز نمی‌پذیرد و هزار و‌ یک بهانه‌ی واهی و توجیه ناصواب، می‌آورد. قرآن، این حقیقت را به همه‌ی ما گوشزد می‌کند که اهل کتاب، پیامبر را به‌خوبی می‌شناختند، چنانکه بچه‌ی خود را می‌شناختند و در انجیل آنان پیامبر ختمی با اسم نیز معرفی‌شده بود اما هنگامی‌که پیامبر ‌عظیم‌الشان را دیدند که هم با صفات هم با اسم برایشان شناخته‌شده بود، بازهم انکار کردند و نپذیرفتند: «فلما جائهم ما عرفوا کفروا به»

این‌که معرفی با اسم تنها راه معرفی نیست و هم این‌که مصالحی برای عدم تصریح به اسم وجود داشته و ثالثاً معرفی با اسم هم اگر می‌شد چنانکه سابقه دارد اهل عناد و لجاج نمی‌پذیرفتند، ازجمله عواملی است که به نام حضرت تصریح نشده است.

پی‌نوشت ها:

1. بقره، آیه ۱۰۶.

2. حلی، حسن بن یوسف، نهج الحق و کشف الصدق، ص ۲۷۴.

برای لذت بردن از عبادت باید ابتدا جنبۀ معرفتی تقویت شود، یعنی نسبت به اعمالی که انجام می‌دهید علم و آگاهی پیدا کنید. در مرحله بعد اقدام به انجام آن به نحو نیکو برآید. هر عملی که همراه بامعرفت باشد، حتماً بانشاط هم خواهد بود.

 البته لذت بردن از عبادات نیاز به مراقبت، توجه به خدا و انجام امور مقدماتی، از قبیل استراحت کافی یا تغذیه درست دارد. سعی کنید قبل از عبادت لحظاتی را به تفکر و تأمل در جهان هستی و رابطه انسان باخدا و فلسفه عبادتی که می‌خواهید انجام دهید، بپردازید. این تفکر برای شما نشاط در عبادت می‌آورد. در دعاها و زیارت‌نامه‌ها نیز از خدا بخواهید که این توفیق را به شما عطا کند. همان‌گونه که در دعای «عالیة‌المضامین‌» می‌خوانید: «و تُحَبِّب الَی‌َّ عبادَتَک‌َ و المواظَبَة‌َ علیها و تُنَشِّطَنِی لَها و تُبَغِّض‌َ اِلَی‌َّ مَعاصِیَک و مَحارمک …; پروردگارا عبادت و طاعتت را محبوبم گردان! به آن‌، با توجه و با شوق و نشاطم گردان! از هر چه معصیت و حرام توست، مبغوض و متنفرم ساز!». (1)
 

عواملی که می‏تواند نماز را برای انسان لذت‌بخش کند:

أ) قبل از نماز خود را مستعد و مهیاسازید؛ یعنی، قدری به خود تلقین کنید: درصدد نیایش و نماز هستم. سعی کنید افکار متفرق را از ذهن دور کنید.
 

ب) حتی‌الامکان در بهترین وقت نماز بخوانید؛ مثلاً، با کسالت - خستگی و خواب‌آلودگی - وارد نماز نشوید. «لا تقرب‌ها الصَّلاةَ وَ أَنْتُمْ سُکارى». (2) 

ج) در محیط پرسروصدا و آشوب به نماز نایستید، بلکه محیط آرام و با فراغتی را انتخاب کنید.
 

د) در حین نماز مصمّم بر مراقبت باشید؛ اگر افکار دیگری به ذهنتان هجوم آورد، به آن توجه نکنید تا از دام آن برهانید.
 

ه) طلب صفای دل از خدا. در این زمینه بسیار به‌جا است که با امام سجاد علیه‌السلام هم‌نوا گشته و مناجات شاکین را بخوانید (مفاتیح‌الجنان، مناجات خمسه عشر).
 

مطالعه کتاب «حکمت عبادت و اسرار عبادت» نوشته آیت‌الله جوادی آملی‌، می‌تواند کمکتان کند.

پی‌نوشت:

    شیخ عباس قمی، مفاتیح‌الجنان، ص 583، دارالاسوه، قم.

فرق خواب و بیدار

از عارفی پرسیدند چگونه بفهمیم در خواب غفلتیم یا نه؟او جواب داد:اگر برای امام زمانت کاربی می کنی یا تبلیغی انجام میدهی و خلاصه قدمی بر میداری و به ظهور آن حضرت کمک میکنی بدان که بیداری و الا اگر مجتهد هم باشی در خواب غفلت هستی.

فرمایشی از امام خمینی(رحمه الله)

در اینجا بد نیست سخنی از امام خمینی(رحمه الله)پیرامون و ظیفه طلاب در بحث مهدویت  مطرح شود که ایشان می فرمودند:

«حفظ اسلام از نماز واجب تر است ،نگویید بگذار تا امام زمان بیاید،شما آیا نماز را هیچ گاه وا میگذارید تا وقتی امام زمان آمد بخوانید؟

اینجا ننشینید فقط مباحثه کنید ،بلکه در سایر احکام اسلام مطالعه کنید،حقایق را نشر دهید،جزوه بنویسید و منتشر کنید،ما تکلیف داریم!این طور نیست حالا که منتظر امام زمانیم دیگر بنشینیم در خانه و تسبیح در دست بگیریم و بگوییم«عجل فی فرجه…»

با کار شما باید تعجیل شود و شما باید زمینه را فراهم کنید برای آمدن او.»

منبع/ کتاب درد دل امام زمان «عجل الله تعالی فرجه»