دو اقرار بزرگ و مهم ابن سینا برای طالبان علم در هر رشته علمی و در هر جای دنیا که باشند پندآموز خواهد بود. نخستین اقرار این اندیشمند اسلامی مربوط به حل مسائل مشکل علمی است. خود ابن سینا می‌گفت، وقتی در مسأله‌ای علمی کارم گره می‌خورد و درمانده می‌شدم، به مسجد و محراب و عبادت پناه می‌بردم، وضو می‌گرفتم و در برابر خدای متعال سر به سجده می‌گذاشتم و از آن عالم مطلق و حلال هر مشکلی مدد می‌گرفتم و از درگاه خدای متعال حل آن مسأله را مسألت می‌کردم. البته این عمل ابن سینا هم باز طبق آیه قرآن است که خداوند می‌فرماید: «ادعونی استجب لکم» بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را. این را می‌توان نخستین اقرار مهم ابن سینا دانست که در آن ابن سینایی که در نزد ما اینقدر عالم و حکیم و بزرگ است، خود را در برابر خدای متعال خوار و ذلیل و حقیر می‌داند و از وی حل مسائلش را می‌خواهد.

دومین اقرار مهم ابن سینا این است که وقتی او در پاره‌ای از مسائل فلسفی و عقلی راه به جایی نمی‌برد و می‌دید که آنچه وی به عقل خود استنتاج کرده با نص قرآن تفاوت دارد، می‌گفت، این مسأله چون در شرع آمده من وی را می‌پذیرم و برای من قابل قبول است که این را می‌توان دومین اقرار مهم جناب حکیم ابن سینا دانست، که این اقرار برای من و امثال من و از من بالا‌تر کلاس اخلاق عملی است. ما که هنوز به جایی نرسیدیم و هنوز در اول راهیم تا با مسأله‌ای روبه‌رو و ناتوان از تحلیل آن می‌شویم و نمی‌دانیم که چرا شرع آن را جایز یا حرام می‌داند! دم از روشن‌فکری می‌زنیم و ادعای علم و فضل را برای خود یدک می‌کشیم و آن را خلاف عقل می‌دانیم، که در حقیقت خلاف عقل خود می‌دانیم.

این دو اقرار ابن سینا بر ناتوانی علم و دانش بشری را می‌توان چراغ راهی دانست برای آن روشنفکرانی که عقاید خود و دیگران را مورد سخت‌ترین آماج انتقاد غیرمنصفانه قرار می‌دهند. 
بیایید همه همان گونه که از علم این حکیم و اندیشمند بزرگ ایرانی که در جهان اسلام ظهور و بروز پیدا کرد، بهره می‌بریم، از عمل و اخلاق پسندیده وی نیز بهره بریم.

منبع:سایت تابناک 

مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: شهید اول و ثانی (رحمة الله علیه) با آن همه کتاب های خوب و مفید و متین، زیاد عمر نکردند، ولی عمرشان با برکت بود. بنابراین، معلوم می شود توفیق به کثرت اشتغال به تحصیل و… ربطی ندارد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: علمای سابق با آن همه توفیقات که داشتند، معلوم نیست عمرشان از ما بیشتر بوده است. شیخ انصاری (رحمة الله علیه) سنش از ما کمتر بوده است، شهید اول و ثانی (رحمة الله علیه) با آن همه کتاب های خوب و مفید و متین، زیاد عمر نکردند، ولی عمرشان با برکت بود. بنابراین، معلوم می شود توفیق به کثرت اشتغال به تحصیل و… ربطی ندارد.

کتاب در محضر حضرت آیت ا…. العظمی بهجت – ص 107

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: علی(ع) فرمود؛ تمام دوستان ما فقیه‌اند، آن هم فقیه آل محمد(ص). یعنی از بس که نیت‌ها پاک است و با خدای خود صافند و صادقند، همه اهل فقاهت‌اند، مشکل گشایند، دست‌هایشان و شخصیّت‌هایشان مشکل‌ها را حل می‌کند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود:  امیدوارم ذائقه‌هایتان هنوز زنده باشد. هم‌اکنون هم دارید می‌خورید باز هم راه دارید. از بس که رنگ آنها قوی است و ایمان قوی است و ناممکن را ممکن می‌کند، تمیز می‌کند، پاک می‌کند و از تصرّف دشمن خارج می‌کند. مثل علماء که مال مردم را پاک می‌کنند. می‌گویند خمس ندادیم زکات ندادیم، می گیرند، این دست و آن دست می‌کنند و حلال می‌کنند.

امیدوارم دستهای همه‌ی شما شیعیان امیرالمومنین(ع) پاک کننده باشد. چون شیعیان حضرت امیر همه فقیه‌اند، علی(ع) فرمود: تمام دوستان ما فقیه‌اند، آن هم فقیه آل محمد(ص). یعنی از بس که نیت‌ها پاک است و با خدای خود صافند و صادقند، همه اهل فقاهت‌اند، مشکل گشایند، دست‌هایشان و شخصیّت‌هایشان مشکل‌ها را حل می‌کند. هر جا که محبّتشان را پیاده می‌‌کنند آنجا را صاف می‌کنند.

این را خدا قرار داده است، بحث علمی نیست. مال شما نیست که کارکرده باشید، خدا اینطور قرار داده است که شیعیان مثل اهل بیت(ع) فقیه باشند. علی(ع) می گوید دوستان ما فقیه هستند. همه را می‌فرماید، نه فقط آنهایی که درس خوانده‌اند، بلکه بقیه هم فقیه‌اند. فقیه یعنی مشکل‌گشا، یعنی آسان‌گیر، یعنی کسی که کارها را راحت می‌کند. مشکلات و سنگ‌ها را از جاده‌ها جمع می‌کنند و جاده‌ها را صاف می‌کنند.

کتاب طوبای محبّت جلد دوم ــ ص106
مجالس حاج محمّداسماعیل دولابی

چگونه با امام زمان (عج) ارتباط برقرارکنیم؟

در حدیث گرانبهایی که در مورد رابطه قلبی بین امام معصوم و شیعه، مضامین زیبایی در آن نقل گردیده است، راوی سؤال می‌کند: «آیا شما برای من دعا می‌نمایید؟

امام رضا -علیه السلام- می‌فرماید: آیا تو غیر از این را گمان می‌کنی؟

راوی جواب می‌گوید: خیر و سپس حضرت می‌فرماید:

اگر خواستی که دریابی که مقام محبت من با تو و اهتمام داشتن من در امر تو چقدر است، پس به قلب خود نظر کن و ببین که در قلبت و در کارهایت چقدر به من محبت داری و به فکر من هستی؟»[1]

گاهی می‌شود محّب و عاشق، از یک دوستی عادی گام فراتر می‌گذارد به گونه‌ای که محبوب و معشوق را بیش از خود دوست دارد و او را با همه دنیا عوض نمی‌کند و حاضر است جان را فدایش کند و اوامرش را بی چون و چرا، اجرا کند در این صورت مقام محبت و مودت به آخرین درجه خود می‌رسد که شاید قابل وصف نباشد، وقتی چنین حالت و رابطه‌ای بین عاشق و معشوق پدید آمد، هیچ چیز نمی‌تواند مانع اتصال گردد و هیچ سدی نمی‌تواند در برابر عاشق بایستد.

از آن طرف هم وقتی محبوب این حالت محب را مشاهده می‌کند در لطف و مهر ورزیدن نسبت به محب کوتاهی نمی‌کند او را در سرای خویش میهمان می‌نماید و پذیرایی و میهمان‌نوازی از او را به حد اعلی می‌رساند از او می‌خواهد که در کنارش برای همیشه بماند تا این حالت محبت و دوستی از بین نرود.

اگر این حالت علاقه با نهایت درجه‌اش در قلب و روح انسان پدید آمد که امام و آقا و مولای خود را بیش از خویش بخواهد و حاضر باشد که جان در راه او دهد و موانع دنیایی نتواند در مقابلش بایستد، البتّه از طرف آن حضرت عنایاتی که نمی‌توان مثل و مانند آن عنایات و محبت‌ها را در دنیا یافت، به او خواهد شد.

اگر دل از علائق کنده باشی به منزل بار خود افکنده باشی

البتّه وسائل و راه‌های دیگری هم وجود دارد که می‌تواند موجب قرب و نزدیک شدن به آن حضرت گردد که به مهم‌ترین آنها اشاره می‌گردد:

1. معرفت و شناخت در حد امکان، از آن چهارده نور تابناک خصوصاً حضرت بقیه الله -عجل الله تعالی فرجه الشریف- .
2. به یاد آن حضرت بودن در همه اوقات.
3. انتشار دادن نام و یاد آن حضرت در بین مردم.
4. عظیم شمردن نام آن وجود مقدس.
5. گریه و ناله در دوری از آن امام و حزن و اندوه در غربت او.
6. دعا برای تعجیل فرج در هر صبح و شام - در اوقات اذان - که در توقیع شریف فرمودند: «و اکثروا الدعاء بتعجیل الفرج فان ذلک فرجکم» «برای تعجیل ظهور زیاد دعا نمایید که همانا آن(دعا کردن) موجب گشایش در امور و رهایی شما است.»[2]
7. هدیه نمودن ثواب عبادات به آن حضرت .
8. قرائت قرآن و عمل به آن و هدیه ختم قرآن به آن وجود مقدس و مبارک.
9. توجه به خواندن زیارت عاشورا و زیارت جامعه کبیره و نماز شب که همانا استمرار بر آن‌ها،آثاری بس شگفت‌انگیز دارد.
10. زیارت نمودن آن حضرت به ادعیه‌ای که در خصوص آن بزرگوار وارد گردیده است.
11. انفاق مال در راه و صدقه دادن برای سلامتی و تعجیل در ظهور آن حضرت.
12. عزاداری و گریه در مصیبت جد بزرگوارش امام حسین ـ علیه السّلام ـ و عمه‌اش زینب-علیها السلام-.
13. دوست داشتن خوبان و شیعیان مخلص و محبان واقعی آن حضرت و احترام گذاشتن به آن‌ها.
14. یاری رساندن به شیعیان آن حضرت و رفع مشکلات دوستان آن بزرگوار.

ازخداوند متعال میخواهیم توفیق درک انس و محبت مولایمان امام زمان -عجل الله تعالی فرجه الشریف- و نیز زیارت آن حضرت را به ما آن عنایت فرماید و ما را از سربازان و یاوران مخلص آن حضرت مقرر گرداند.

«آمین یا رب العالمین»

چگونه با امام زمان (عج) ارتباط برقرارکنیم؟

در حدیث گرانبهایی که در مورد رابطه قلبی بین امام معصوم و شیعه، مضامین زیبایی در آن نقل گردیده است، راوی سؤال می‌کند: «آیا شما برای من دعا می‌نمایید؟

امام رضا -علیه السلام- می‌فرماید: آیا تو غیر از این را گمان می‌کنی؟

راوی جواب می‌گوید: خیر و سپس حضرت می‌فرماید:

اگر خواستی که دریابی که مقام محبت من با تو و اهتمام داشتن من در امر تو چقدر است، پس به قلب خود نظر کن و ببین که در قلبت و در کارهایت چقدر به من محبت داری و به فکر من هستی؟»

گاهی می‌شود محّب و عاشق، از یک دوستی عادی گام فراتر می‌گذارد به گونه‌ای که محبوب و معشوق را بیش از خود دوست دارد و او را با همه دنیا عوض نمی‌کند و حاضر است جان را فدایش کند و اوامرش را بی چون و چرا، اجرا کند در این صورت مقام محبت و مودت به آخرین درجه خود می‌رسد که شاید قابل وصف نباشد، وقتی چنین حالت و رابطه‌ای بین عاشق و معشوق پدید آمد، هیچ چیز نمی‌تواند مانع اتصال گردد و هیچ سدی نمی‌تواند در برابر عاشق بایستد.

از آن طرف هم وقتی محبوب این حالت محب را مشاهده می‌کند در لطف و مهر ورزیدن نسبت به محب کوتاهی نمی‌کند او را در سرای خویش میهمان می‌نماید و پذیرایی و میهمان‌نوازی از او را به حد اعلی می‌رساند از او می‌خواهد که در کنارش برای همیشه بماند تا این حالت محبت و دوستی از بین نرود.

اگر این حالت علاقه با نهایت درجه‌اش در قلب و روح انسان پدید آمد که امام و آقا و مولای خود را بیش از خویش بخواهد و حاضر باشد که جان در راه او دهد و موانع دنیایی نتواند در مقابلش بایستد، البتّه از طرف آن حضرت عنایاتی که نمی‌توان مثل و مانند آن عنایات و محبت‌ها را در دنیا یافت، به او خواهد شد.

اگر دل از علائق کنده باشی به منزل بار خود افکنده باشی

البتّه وسائل و راه‌های دیگری هم وجود دارد که می‌تواند موجب قرب و نزدیک شدن به آن حضرت گردد که به مهم‌ترین آنها اشاره می‌گردد:

1. معرفت و شناخت در حد امکان، از آن چهارده نور تابناک خصوصاً حضرت بقیه الله -عجل الله تعالی فرجه الشریف- .
2. به یاد آن حضرت بودن در همه اوقات.
3. انتشار دادن نام و یاد آن حضرت در بین مردم.
4. عظیم شمردن نام آن وجود مقدس.
5. گریه و ناله در دوری از آن امام و حزن و اندوه در غربت او.
6. دعا برای تعجیل فرج در هر صبح و شام - در اوقات اذان - که در توقیع شریف فرمودند: «و اکثروا الدعاء بتعجیل الفرج فان ذلک فرجکم» «برای تعجیل ظهور زیاد دعا نمایید که همانا آن(دعا کردن) موجب گشایش در امور و رهایی شما است.»[2]
7. هدیه نمودن ثواب عبادات به آن حضرت .
8. قرائت قرآن و عمل به آن و هدیه ختم قرآن به آن وجود مقدس و مبارک.
9. توجه به خواندن زیارت عاشورا و زیارت جامعه کبیره و نماز شب که همانا استمرار بر آن‌ها،آثاری بس شگفت‌انگیز دارد.
10. زیارت نمودن آن حضرت به ادعیه‌ای که در خصوص آن بزرگوار وارد گردیده است.
11. انفاق مال در راه و صدقه دادن برای سلامتی و تعجیل در ظهور آن حضرت.
12. عزاداری و گریه در مصیبت جد بزرگوارش امام حسین ـ علیه السّلام ـ و عمه‌اش زینب-علیها السلام-.
13. دوست داشتن خوبان و شیعیان مخلص و محبان واقعی آن حضرت و احترام گذاشتن به آن‌ها.
14. یاری رساندن به شیعیان آن حضرت و رفع مشکلات دوستان آن بزرگوار.

ازخداوند متعال میخواهیم توفیق درک انس و محبت مولایمان امام زمان -عجل الله تعالی فرجه الشریف- و نیز زیارت آن حضرت را به ما آن عنایت فرماید و ما را از سربازان و یاوران مخلص آن حضرت مقرر گرداند.

«آمین یا رب العالمین»

منبع:سایت صاحب الزمان