کلاه گیس از دوران باستان مورد استفاده قرار می‌گرفت. در آن زمان اولین کسانی که به کلاه گیس روی آوردند یا بهتر است بگوییم آن را ابداع کردند، مصریان بودند. مردم مصر بنا به دلایل مختلف از جمله شرایط نامساعد جوی و گرمای بیش از اندازه هوا و شیوع شپش مجبور بودند موهای سرشان را علیرغم میل باطنی‌شان بتراشند.
این مساله باعث شد دختران و پسران جوان که در تمام طول تاریخ به زیبایی و پوشش خود بسیار اهمیت می‌دادند، به فکر جایگزین کردن چیزی باشند که جای خالی موی سرشان را پرکند بنابراین کلاه گیسی را طراحی کردند که علاوه بر دارا بودن محاسنی برای زیبایی ظاهری‌شان، می‌توانست جلوی آفتاب سوختگی پوست سرشان را بگیرد و در ضمن از گرم شدن و گرگرفتگی پوست سرشان و بروز بیماری‌های قارچی جلوگیری کند.
کلاه‌گیس ابتدا از الیاف گیاهی تولید می‌شد و مورد استفاده قرار می‌گرفت، زیرا الیاف گیاهی کمترین آسیب و حساسیت پوستی را به وجود می‌آورند. بتدریج کلاه گیس جزءلاینفک پوشش مصریان شد و تغییر و تحولات زیادی در نحوه تولید آن پدید آمد. تا جایی که در برهه‌ای از تاریخ مصر باستان، نوع و مدل کلاه‌گیس‌ها نشان‌دهنده شأن و جایگاه اجتماعی مردم محسوب می‌شد. به همین خاطر طبقه اشراف کلاه‌گیس‌هایی با موی طبیعی و استانداردهای بهداشتی آن زمان بر سر می‌گذاشتند و طبقه متوسط کلاه‌گیس‌هایی تهیه شده از پشم گوسفند و طبقه فقیر از الیاف گیاهی استفاده می‌کردند.
زنان مصری طبقه بالای جامعه همیشه کلاه‌گیس‌هایشان را که با رشته تارهای طلا، قیطان و نیز مهره‌هایی که از عاج فیل تهیه می‌شد، تزئین می‌کردند. نکته جالب این بود که کم‌کم طرح و مدل کلاه‌گیس‌های زنانه رشد و تکامل پیدا کرد و پیشه‌ای پرطرفدار و تازه در آن زمان پا به عرصه گذاشت. زیبایی این کلاه‌گیس‌ها اندک‌اندک اقوام دیگر را نیز مجذوب خود کرد.
پس از مصریان باستان پوشش کلاه‌گیس در بین یونانی‌ها، رومیان، آشوریان و فینیقی‌ها نیز رواج پیدا کرد. رومیان باستان کلاه‌گیس‌های طبیعی خود را از موی بردگان تحت اختیار خود تولید می‌کردند. زنان یونانی نیز در بسط و گسترش مدل‌های مختلف کلاه گیس‌های زنانه آراسته به زیورآلات زمان خود از زنان مصر باستان عقب نماندند و بازار مدگرایی میان آنها نیز گرم و پر رونق شد. زنان طبقه مرفه در یونان باستان همیشه الگو و مدل زنان طبقه متوسط و پایین جامعه بودند به همین علت کلاه‌گیسی که بر سر می‌گذاشتند الگویی برای دیگر اقشار جامعه بود. البته با توجه به این‌که زنان طبقات دیگر جامعه قدرت مالی مناسب برای برخورداری از کلاه‌گیس با موی طبیعی نداشتند، به مدل‌هایی از پشم گوسفندان بسنده می‌کردند که زیبایی و جذابیت نوع طبیعی را نداشت.
در قرون وسطی نیز کلاه‌گیس‌ها وجه تمایز بزرگان کشور از دیگر اقشار جامعه بود.
یکی از ملکه‌های انگلیسی که به خاطر مدل‌های خاص کلاه گیسی که بر سر می‌گذاشت شهره عام و خاص شده بود، الیزابت اول است. علاقه وافر او به کلاه‌گیس‌های آراسته به زیورآلات گرانبهای دورانش او را از سایر بزرگان زمان خود متفاوت کرده بود.
موادلازم:
فیله گوساله یا گوسفند =150 گرم
سینه مرغ بدون استخوان =150 گرم
پیاز =1عدد متوسط
فلفل دلمه ای سبز =1عدد کوچک
آبلیموی تازه =1قاشق سوپخوری
زعفران دم کرده = 1قاشق سوپخوری
روغن زیتون یا روغن مایع=2قاشق
کره آب شده یا کره نرم شده = 1قالب 25 گرمی
نمک و فلفل سیاه = به مقدار لازم
طرزتهیه:
برای نرم کردن یک کیلو گوشت قرمز باید: آب یک عدد پیاز ، 2قاشق سوپخوری سس سویا ، 1 یا نصف قاشق چایخوری فلفل سیاه یا نیم کوب ،2قاشق سوپخوری روغن روغن زیتون یا مایع را 12 تا 24 ساعت به گوشت اضافه کنیم(نمک نمیخواهد).
گوشت سینه مرغ را با زعفران هم میزنیم یعد آب پیاز ، 2قاشق روغن مایع یا روغن زیتون و نمک و فلفل اضافه میکنیم و 12 تا 24 ساعت میگذاریم تا مزه دار شود.
** 4-5 ساعت قبل از به سیخ کشیدن مرغ و گوشت پیاز و فلفل دلمه ای را خلال میکنیم و داخل مواد قبلی میریزیم .
** آبلیمو را نیم ساعت قبل از پخت به هر دو اضافه میکنیم ، نمک را هم به گوشت قرمز اضافه میکنیم .
در سیخ یک در میان یک عدد فیله گوشت قرمز یک عدد فیله مرغ میزنیم و روی آتش و یا در تابه ای که با کره چرب کرده ایم میپزیم.
*** گوجه و جعفری و پیاز برای تزئین ( پیاز را به صورت حلقوی برش میدهیم و خیس میکنیم و داخل جعفری خرد شده میمالیم و آنرا برای تزئین کنار کباب میگذاریم)
روز بیست و چهارم ذیحجه روزی است كه رسول خدا صَلَّی اللَّهِ عَلِیهِ وَاله با نصارای نجران مُباهَلَه كرد و پیش از آنكه خواست مُباهله كند عبا بر دُوش مبارك گرفت و حضرت امیرالمؤ منین و فاطمه و حَسَن و حسین عَلیهمُ السلام را داخل در زیر عبا نمود و گفت پروردگارا هر پیغمبری را اهل بیتی بوده است كه مخصوص ترین خلق بوده اند به او خداوندا اینها اهل بیت منند پس از ایشان برطرف كن شك و گناه را و پاك كن ایشان را پاك كردنی پس جبرئیل نازل شد و آیه تطهیر در شاءن ایشان آورد پس حضرت رسول صَلَّی اللَّهِ عَلِیهِ وَ اله آن چهار بزرگوار را بیرون برد از برای مباهله چون نگاه نصاری بر ایشان افتاد و حقّیّت آن حضرت و آثار نزول عذاب مشاهده كردند جُراءَت مُباهله ننمودند واستدعای مصالحه و قبول جزیه نمودند و در این روز نیز حضرت امیرالمؤ منین علیه السلام در حال ركوع انگشتری خود را به سائل داد و آیه اِنَّما وَلِیُّكُمُ اللّهُ در شانش نازل شد.
در كل این روز روز شریفی است و در آن چند عمل وارد است:
اوّل : غسل
دوّم : روزه
سوّم : دو ركعت نماز و آن مثل روز عید غدیر است (دو ركعت است ؛ در هر ركعت ، یك مرتبه حمد و ده مرتبه توحید ، ده مرتبه آیة الكرسى و ده مرتبه قدر خوانده مى شود و بهتر است پیش از اذان ظهر خوانده شود.)
و نیز روایت شده است بعد از نماز هفتاد مرتبه استغفار كند.
چهارم : خواندن دعای مباهله كه شبیه به دعای سحرهای ماه رمضان است اللهم انی اسئلك من بهائك بابهاء ……… ( رجوع به مفاتیح الجنان)
شایسته است در این روز تصدّق بر فقراء به جهت تَاءسّی به مولای متقیان امیر المؤ منین علیه السلام و زیارت كردن آن حضرت و بهتر است زیارت جامعه خوانده شود.
خیلی خوب است که خدا به انسان چنین قوه و یقینی بدهد که برای غیر خدا محزون نشود !
شجاعت و ایمان و استقامت قوی لازم دارد.
آیت الله العظمی بهجت فومنی (ره)
