عده ای از جوانان (مرد) خدمت حضرت علامه حسن زاده آملی(حفظه الله) رسیدند و از حضرتش خواستند که آن ها را نصیحتی بفرمایند.

علامه فرمودند: سعی کنید با نامحرم رابطه نداشته باشید چه زن باشد چه مرد!!

گفتند: آقا مگر مرد هم نامحرم می شود؟

علامه فرمودند: هر کس با خدا ارتباط ندارد نامحرم است.

منبع: سلوک/ علامه حسن زاده املی

مرحوم آیت الله آقا مجتبی تهرانی درشرح حدیثی از امام صادق (عَلَيهِ السَّلَامُ) به تبیین امور شش گانه ای که منشاء گناهان است اشاره کرده و تصریح نموده است که اين موارد شش گانه سرآمد گناهان هستند؛ نه اين كه موارد ديگر موجبِ گناه نمي‌شود. 

رُوِيَ عَنِ الصَّادِقِ (عَلَيهِ السَّلَامُ) قَالَ: إِنَّ أَوَّلَ مَا عُصِيَ اللَّهُ بِهِ سِتٌّ ؛ حُبُّ الدُّنْيَا وَ حُبُّ الرِّئَاسَةِ وَ حُبُّ الطَّعَامِ وَ حُبُّ النِّسَاءِ وَ حُبُّ النَّوْمِ وَ حُبُّ الرَّاحَةِ.

درروايتی از امام صادق(صلوات الله عليه) منقول است كه حضرت فرمودند: سرآمد اموري كه موجب مي‏شود انسان از فرمان الهي سرپيچي كند و نسبت به خداوند ‌گناه وعصيان كند، شش مورد است. يعني اين شش مورد سرآمد هستند؛ نه اين كه موارد ديگر موجبِ گناه نمي‌شود. اينها غالباً‌ سرآمد هستند. گناهانی كه از انسان سر مي‏زند، ‌منشأش غالباً يكي از اينها است.

 حبّ الدنيا؛

پول دوستي موجب مي‏شود كه نه حرام سرش بشود نه حلال. لذا موجب عصيان مي شود. دو نوع گناه داريم كه يكي از آنها ترك واجب است؛ خودِ ترك واجب هم گناه است. پول دوستي منشأ گناه مي‏شود.

 حبّ الرئاسة؛

جاه طلبي، ‌رياست طلبي. اين هم منشأ گناهان و معاصی دیگر مي‏شود.

 حبّ الطعام؛

«ابن البطن»، یعنی كساني كه به اسارت شكم مي‏روند. این هم منشأ گناهان بعدی می‏شود.

 حبّ النساء؛

منظور «ابن الفرج» است. مراد از حبّ النساء ؛ شهوت جنسي است از آن طرف، حبّ الطعام‌ به تعبير ما شهوت بطني و شكم پرستي است، از اين طرف هم شهوت جنسي را مطرح می‏فرماید كه از اين دو  تعبير مي‏شود به «ابن البطن و الفرج». اينها اسيرند و به اسارت شكم و شهوت جنسي‏شان درآمده‌اند و اين خود منشأ گناه می شود.

حبّ النوم؛‌

«يعني كساني كه خيلي مقيّدند به خوابيدن. اينها هم به معصيت مي‏افتند. يك سنخ معاصي هست كه ‌منشأش حبّ نوم و خواب است. صبح نماز صبحش قضا مي‏شود، براي چه؟ چون مي‌خواهد بخوابد.»

 حب الراحة؛

«یعنی راحت طلبي. این هم منشأ یک سنخ از معاصی است.»يك رشته ای وجود دارد كه همه اين شش مورد را به هم پيوسته مي‏كند و آن «حُبّ» است. «حبّ الدنيا»،‌ «حبّ الرئاسة»‌،‌ «حبّ الطعام»،‌ «حبّ النساء»، ‌»حبّ النوم»،‌ «حبّ الراحة». همه اینها مثل دانه ‏هاي تسبيحی در یک نخ هستند و آن نخ تسبیح، همین «حبّ دنيا و امور مادّي» است. لذا همه اینها مربوط به هم هستند. متعلّق به اين عالم مادّه است كه انسان را به گناه مي‏كشاند که اگر این نباشد، هيچ وقت گناه سر نمي‏زند و ‌واجب هم ترك نمي‏شود.

 منبع:

  بحارالانوار، ج70 ، ص60

آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی عصر امروز در دیدار با جمعی از علمای اهل تسنن، سرچشمه اختلاف را نادانیانی و جهل انسان بیان کرد و اظهار داشت: گروه‌های مختلف اهل تسنن و تشیع در سراسر کشور با یکدیگر اتحاد داشته و هیچ‌گونه تعارضی میان این دو دیده نمی‌شود.

مرجع تقلید شیعیان با تأکید بر اینکه اختلاف میان علمای شیعه و سنی همچون سم مهلکی است، افزود: با داشتن علم و دانش تعارض و جنگ ازمیان‌رفته و اختلافات حل خواهد شد.

وی با اشاره به دوران حکومت انگلستان بر هندوستان گفت: دولت انگلستان در این دوران با نقشه‌های مختلف به دنبال اختلاف‌افکنی میان مذاهب و ایجاد تفرقه میان آن‌ها بودند ازاین‌رو کشور هندوستان که در آن فرق مختلف و گوناگونی زندگی می‌کنند همواره با گرفتاری مواجه بوده است.

آیت‌الله مکارم شیرازی با اشاره به اختلاف‌افکنی دشمنان میان مردم و مسئولان نظام اسلامی گفت: دشمن همواره با هزینه‌های مختلف به دنبال تحریف و تفرقه‌افکنی میان مسلمانان و مردم هستند اما باید بگوییم مردم و مسئولان به رسالت خودآگاهی کامل داشته و وظایف خود را به‌خوبی انجام می‌دهند.

استاد برجسته حوزه علمیه قم پیشرفت و تعالی بشر را در گرو کنار گذاشتن تندروی‌ها در کشور بیان کرد و گفت: برای اتحاد میان امت اسلامی باید اتحاد میان مسلمانان را تشویق و ترغیب کرد و ثواب کسی که در راه خداوند جهاد می‌کند باکسی که برقرارکننده صلح میان مسلمان است برابر بوده و یکی است.

وی با اشاره به حدیثی از امام صادق(ع) درباره ضرورت برقراری و تقویت وحدت میان مسلمانان گفت: علمای اهل سنت باید جوانان را منطبق با افکار خود پرورش دهند برای اینکه دشمن به دنبال دور کردن جوانان از دین مبین اسلام است و باید کودکان خود را از دوران خردسالی با مسجد و اقامه نماز آشنا کرد.

آیت‌الله مکارم‌‌شیرازی با اشاره به تأثیرگذاری فضای مجازی بر جوانان گفت: این فضا بلای بزرگی است که عقاید و اخلاق جوانان را تحت تأثیر قرار داده و مسئولان نظام باید مراقب این مسئله باشند و این فضا را کنندسالم .

مرجع تقلید شیعیان اظهار داشت: امیدواریم با آگاهی و هوشیاری از تفرقه‌افکنی دشمنان جلوگیری کرده و علمای اهل تسنن نیز به رسالت‌های مهم خود به‌خوبی عمل کنند.
منبع: تسنیم

 بر طبق روایتی از امام جعفر صادق (ع) دو عامل گناه و نیکوکاری در کاهش و افزایش عمر آدمی تاثیر بسزایی خواهند داشت.

منْ يَمُوتُ بِالذُّنوبِ أَكْثَرُ مِمَّنْ يَمُوتُ بِالآجالِ وَ مَنْ يَعِيشُ بِالإِحْسانِ أَكْثَرُ مِمَّنْ يَعِيشُ بِالأَعمارِ
«آنها كه بر اثر گناه می ‏ميرند از آنها كه با مرگ طبيعى از دنيا می روند بيشترند، و آنها كه بر اثر نيكوكارى عمر می کنند از آنها كه با عمر طبيعى زندگى می ‏نمايند زيادترند!»
امروزه ثابت شده است كه منشاء بخش قابل توجهى از بيماری ‏هاى جسمى، عوامل روحى و معنوى هستند و يكى از مهم‏ترين این عوامل فشارهاى شديدى است كه از ناحيه وجدان (به سبب انجام گناه) بر روح آدمى وارد می شود. انسان گناهكار در دادگاه وجدان محاكمه شده، با مجازات ‏هاى دردناك معنوى مواجه می گردد و عكس‏ العمل آن در جسم و جان و حتى مرگ و ميرها آشكار می ‏گردد. به عكس، افراد نيكوكار از درونِ وجدان خود تشويق می ‏شوند و همين تشويق معنوى نيرو و نشاط تازه ‏اى به آن ها می بخشد، در حالی که به طول عمر آن ها نیز افزوده می شود. نتیجه آنکه؛ گناه عمر آدمی را كوتاه، و كار حسنه و نيك آن را طولانى می سازد.

مبنع: امالي طوسي، ص: 305

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود:آیا تو مغرور دنیا شده‌ای و آن گاه آن را مذمّت می‌کنی؟ ببینید که او را چه کرد؟ حال او هر که بود، شیطان بود، یا غیر آن. سپس حضرت، خود دنیا را تعریف می‌کند. گوش بدهید تا بدانید جایی بهتر از اینجا نیست.
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: قالَ علیٌّ(ع) و قَد سَمِعَ رجُلا یَذُمُّ الدُّنیا:
حضرت نشسته بود دید یک شخصی در میان جمع دارد مذمّتِ دنیا را می‌کند. حضرت فرمود:
ایُّها الذامُّ للدنیا المُغترُّ بغُروُرِها
ای کسی که دنیا را مذمت می کنی و تو را غرورِ دنیا گرفته و فریب داده است و داری بدی دنیا را هم می‌گویی.
خدعه کردی، با باطل‌ها رفیق شدی و حالا داری بدی آن را هم می‌گویی.
نگاه کنید که حضرت امیر(ع) وقتی از چیزهای بد سخن می‌گوید، انگار بی حیاست. ببینید که چگونه شکافت و او را جلوی همگان بی‌آبرو کرد. اگر الان بود می‌گفتند بیچاره را له کردی.
ثُم تذُمُها تو خود بر دنیا می‌پری آیا آن وقت مذمّت آن را می‌کنی؟
آیا تو مغرور دنیا شده‌ای و آن گاه آن را مذمّت می‌کنی؟ ببینید که او را چه کرد؟ حال او هر که بود، شیطان بود، یا غیر آن. سپس حضرت، خود دنیا را تعریف می‌کند. گوش بدهید تا بدانید که اینجا برای شیعیان و دوستان اهل بیت(ع) و اهل ایمان چقدر بزرگ و چه جای خوبی است، بلکه جایی بهتر از اینجا نیست.
گوش بدهید، دلتان را هم بدهید. گوش مثل گیرنده صدا است. اصل کار، دل است. حواستان به دلتان باشد. گوش مثل میرکوفون است. می‌خواهید آن را بدهید یا ندهید. من را ببینید و دلتان را بدهید. زیرا دل از راه چشم هم کار می‌کند، بلکه بیشرت کار می‌کند. انَّ الدنیا دارُ صدقٍ برای چه کسی؟ لِمَن صَدَقَها برای آنکه بگوید خدای مهربان، ما را ساخت تا او را عبادت کنیم، یاد او کنیم،‌دور باشیم تا قویت سلامت شدیم نزدیک برویم. ما در اینجا صورتاً از خدا دوریم. در دنیا شهوات و خواهش‌های طبیعت هست دارُ صِدقٍ لِمَن صدقها دار یعنی خانه. اینجا خانه صدق است برای کسی که تصدیق کند که خدا اینجا را آفریده است تا در آن مکثی کنیم، یکدیگر را زیارت کنیم، خودمان را بسازیم، آن وقت به حضور برویم.

کتاب طوبی محبت؛ جلد3 – ص 186
مجلس حاج محمد اسماعیل دولابی