✍️یکی از صالحان دعا میکرد :
پروردگارا در روزی ام برکت ده »

کسی پرسید:چرا نمیگویی روزی ام ده ؟ ڱفت روزی را خدا برای همه ضمانت کرده است. اما من بـرکت را در رزق طلب میکنم چیزیست که خدا به هرکس بخواهد میدهد نه به همگان

اگر در مال بیاید،زیادش میکند
اگر درفرزند بیاید ،صالحش میکند
اگر درجسم بیاید،قوی و سالمش میکند
و اگر درقلب بیاید ، خوشبختش میکنـد

? امام موسی کاظم (علیه السلام) :

هيچ بلايى نيست كه بندۀ مؤمنى
بدان گرفتار آيد و خداوند عزوجل
به او توفيق دعا كردن دهد، مگر اين
كه آن بلا، «به زودى (!)» برطرف شود.

و هيچ بلايى نيست كه بنده مؤمن
بدان گرفتار آيد و از دعا كردن
خوددارى ورزد، مگر اين كه آن بلا
«به درازا(!)» كشد.

*پس هرگاه بلا فرود آمد، به درگاه خداوند
عزوجل «دعا و التماس» كنيد.*

? كافی، جلد۲، صفحه۴۷۱
‌‌

?حضرت آیت‌الله بهجت ره : در خلوت با خدا،تضرعاتمان،توبه‌مان نمازهایمان ، عباداتمان،برای رهایی از شر فتنه های آخرالزمان ، مخصوصاً دعای شریف “عظم البلاء و برح الخفاء” را بخوانیم.

بهجت‌الدعاء ، ص٢۴۶

وَ قالَ الَّذينَ کَفَرُوا لا تَأْتينَا السَّاعَةُ قُلْ بَلي‏ وَ رَبِّي لَتَأْتِيَنَّکُمْ عالِمِ الْغَيْبِ لا يَعْزُبُ عَنْهُ مِثْقالُ ذَرَّةٍ فِي السَّماواتِ وَ لا فِي الْأَرْضِ وَ لا أَصْغَرُ مِنْ ذلِکَ وَ لا أَکْبَرُ إِلاَّ في‏ کِتابٍ مُبينٍ.

کافران گفتند: «قیامت هرگز به سراغ ما نخواهد آمد!» بگو: «آری به پروردگارم سوگند که به سراغ شما خواهد آمد ، خداوندی که از غیب آگاه است و به اندازه سنگینی ذرّه ای در آسمانها و زمین از علم او دور نخواهد ماند ، و نه کوچکتر از آن و نه بزرگتر ، مگر اینکه در کتابی آشکار ثبت است!»

خدایا تو از کوچک ترین ذره وحتی کمتر از ان اگاهی .تورا به حق بزرگی وعظمتت با لطفتت به اعمال ما نگاه کن.

منبع:ایه 3 سوره سباء

امام سجاد علیه‌السلام در مناجات خویش با خداوند چنین می‌گوید: «إِلهی أَنْتَ الَّذِی فَتَحْتَ لِعِبَادِکَ بَاباً إِلَى عَفْوِکَ سَمَّیْتَهُ التَّوْبَهًْ فَقُلْتَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً فَمَا عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ الْبَابِ بَعْدَ فَتْحِهِ؛ خدایا، تو همان کسی هستی که دری برای بندگانت به‌سوی عفو خود گشودی و آن را توبه نام نهادی و گفتی: به‌سوی خدا توبه کنید، توبه‌ای نصوح. پس اکنون چه عذری دارد کسی که پس از باز شدن این در، وارد آن نمی‌شود؟».

 حضرت آیت‌الله بهجت در پاسخ به این سؤال که آیا برای استغفار همان گفتن «استغفرالله» کافی است، می‌فرمود: «استغفار، از توبه است، هر چه مفید این مطلب باشد، ظاهراً  [کافی است]؛ همان عزم. «کفی بِالنَّدَمِ توبةً». [اگر] راستی‌راستی نادم باشد، به‌حسب ظاهر، تائب است. اظهارش به استغفار است و به اتوب‌الی‌الله».

پشیمانی از گناه‌ها و کوتاهی‌ها اولین گام برای توبه به درگاه خداوند متعال است. کسی که هنوز از گناه خود غافل است یا آنکه از بدی‌های خود احساس ناراحتی نمی‌کند، چگونه می‌تواند به‌سوی خدا برگردد و از او طلب بخشش کند. توبه پس از ندامت و پشیمانی تحقق می‌یابد، ولی پس از تحقق توبه، پایداری در آن نیز بسیار مهم است؛ چنانکه از امام صادق(ع) درباره معنای توبۀ نصوح چنین آمده: «هو الذَّنبُ الّذی لا یَعودُ فیه أبداً؛ توبه نصوح، گناهی است که هرگز به آن برنمی‌گردد».

منبع:

روزنامه کیهان:سخن آیت‌الله بهجت(ره)