خداوند مهربان و عادل است. از سوی دیگر، حسابگری دقیق است که نیک و بد افراد را پاداش و کیفر می وهد. پس اگر ترسی هست، از عملکرد ناپسند خودمان است، وگرنه خدا به کسی ظلم نمی کند و توبه کاران را هم می آمرزد.

توبه، در سایه آگاهی از بدی گناهان و امید به رحمت خدا پدید می آید.

آن که از خوف خدا چشمی اشکبار و دلی لرزان ولی امیدوار دارد، مورد عنایت الهی قرار می گیرد و خداوند گریه ی بندگانش و دعا و نیایش آنان را دوست دارد.

در دل شب خیز و ریز، قطره اشکی ز چشم 

که ذوست دارم، کند گریه گنهکار ما

خالق بخشنده من، بنده ی شرمنده تو

بیا بهشت دهم، مرو تو در نار ما

خداوند دوست دارد همه ی بندگانش، راه اطاعت و عبودیت بپویند و به بهشت ابدی نایل شوند، اما اگر گروهی فریب شیطان را می خورند و دنبال گناهان و مفاسد اخلاقی ظلم و انحراف می روند و در نتیجه، دوزخ را برای خویش می خرند.

آنچه بنده را از این فرجام تلخ نجات می دهد، توبه وانابت است.

اولیای الهی با آنکه معصوم بودند، بیش از دیگران به درگاه خدا می نالیدند و در دل شب ها می گریستند.

گریه ها و سجده های طولانی و رکوع سجود خاشعانه داشتند.

چشمی که در دنیا از خوف خدا بگرید، در آخرت گریان نخواهد شد.

گریه از خوف خدا، مایه ی نجات از آتش است.

مستدرک الوسایل/ ج 11/ ص 245

بهترین مسیر برای دستیابی به آرزو‌ها از زبان امام حسین(ع)
اهمیت حدیث در میان مسلمانان از آن روست که از منابع اصلی استنباط احکام در فقه و عقاید در علم کلام محسوب می‌شود. همچنین احادیث از منابع اولیه پژوهش‌های تاریخی است
امام حسین علیه السلام می‌فرمایند:مَن حاوَلَ اَمراً بمَعصِیَهِ اللهِ کانَ اَفوَتَ لِما یَرجُو وَاَسرَعَ لِمَجئ ما یَحذَرُ

کسی که بخواهد از راه گناه به مقصدی برسد، دیرتر به آروزیش می‌رسد و زودتر از آنچه می‌ترسد، گرفتار می‌شود.

منبع:

بحارالانوار، ج. ۷۸، ص. ۱۲۰
 

پروردگارا

مرا بینش ده تا که تورا بشناسم

و دانش ده تاکه  خود را بشناسم

مرا صحت و درستی ده تا از كار لذت ببرم

و ثروتی ده تا محتاج نباشم

مرا نیرویی ده تا در نبرد زندگی فائق شوم

و همتی ده تا گناه نكنیم

مرا صبریده تا سختی ها رو تحمل كنم

و طبعی ده كه با مردم بسازم

مرا بزرگواری ده كه با دشمنم مدارا كنم

و بینشی ده تا زیباییهای جهان را ببینم

مرا عشقی ده تا تو و همه را دوست بدارم

و سعادتی ده تا خدمتگذار دیگران باشم

مرا ایمانی ده تا اوامرت را اطاعت كنم

و امیدی ده تا از ترس و اضطراب بر كنار باشم

مرا عقلی ده تا از خود نگویم

و معنویتی ده تا زندگی معنی داشته باشد

منبع:  جمله های ادبی  /محمد ری شهری/ص54

دل خوشی ام چیست /

چه چیز  دارم که با آن ثابت کنم دوستت دارم خدا/

 گفتی که اگر نماز بخوانی وبر من واحب کردی من نماز بخوانم/

با خودم اینگونه پنداشتم که/

 شاید دارم یه جوری ناچیز از تو تشکر می کنم/

ولی  فهمیدم نماز رو دادی برای سلامتی خودم /

ای خدا تو چقدر عاشق بندگانت هستی /

ای خدای من  چگونه تشکر کنم از تو ، زبانم قاصر است /

تک تک اذکار که به من یاد دادی به من انرژی مثبت می دهد/

تو تشکر نمی خواستی /

تو سلامتی من را می خواستی/

خدای بزرگ و مهربانم دوستت دارم/

اگرچه آن هم با زبان است ولی من به بزرگی و مهربانیت امید دارم

منبع دلنوشته

وحدت، مهم ترین عامل بقا برای یک جامعه است. کمال، ترقی و پیشرفت جوامع، جز در پرتو وحدت کلمه و برادری، همکاری و هماهنگی میسر نمی گردد.

پژوهش ها ثابت کرده است که حتی حیواناتِ هم آهنگ و متحد، از نعمت بقا و لذات زندگی، از حیوانات قوی که متحد نباشند، بیشتر بهره مند می گردند؛ برای مثال مورچگان با وجود اینکه ضعیفند و دشمنان زیادی دارند، زندگی اجتماعی و اتحاد و اتفاقشان موجب شده که بتوانند به یکدیگر کمک کنند، لانه بسازند، طعام ذخیره نمایند تا کمتر در معرض خطر دشمنان قرار گیرند و به هنگام خطر، چاره بیندیشند و از خطرها در امان بمانند. با این تفاوت که وحدت و هماهنگی حیوانات یک امر طبیعی و غریزی است و حال آنکه انسان از روی تدبر و مقایسه و استدلال، امور را بررسی می کند و انجام می دهد

منبع:

محمد برفی، جلوه های عینی وحدت، تهران، اسعدی، 1376، ص 175.