روزی با دوستم از کنار دکه روزنامه فروشی. رد می شدیم

دوستم روزنامه ای خرید و مودبانه از مرد روزنامه فروش تشکر کرد اما آن مرد هیچ پاسخی به تشکر او نداد!

همانطور که دور میشدیم به دوستم گفتم:"چه مرد عبوس و ترشرویی بود”

دوستم گفت او همیشه این طور است!

پرسیدم پس چرا تو به او احترام می گذاری؟!

دوستم با تعجب گفت"چرا باید به او اجازه دهم که برای رفتار من تصمیم بگیرد؟!

امیرالمومنین علیه السلام:
خودتان را بر خوش اخلاقى تمرين و رياضت دهيد، زيرا كه بنده مسلمان با خوش اخلاقى خود به درجه روزه گير شب زنده دار مى رسد.

منبع:

تحف العقول ص 111

حجت الاسلام والمسلمین حجت الله یزدان دوست درباره شخصیت حضرت فاطمه (سلام الله علیها) و تاثیرگذاری آن گفت: قطعا اگر میراث گرانقدر حضرت زهرا(سلام الله علیها) یعنی سبک زندگی فاطمی اعم از اخلاق، منش و همسرداری در خانه های ما نهادینه، الگوبرداری و حفظ شود، شاهد کاهش بسیاری از ناهنجاری ها و آسیب های اجتماعی در سطح جامعه خواهیم بود.

وی در همین راستا افزود: منش، گفتار و رفتار بانوی بزرگوار اسلام باید سرلوحه زندگی خانواده ها قرار گیرد. مقام معظم رهبری بر سبک زندگی اسلامی، قرآنی و دینی تاکید دارند و تلاش در عملی کردن سخن ایشان قطعا راهگشا خواهد بود و از معضلات و ناهنجاری های بسیاری که در جامعه و سر راه افراد قرار دارد کاسته می شود.

این کارشناس علوم قرآنی به وجود الگوی فاطمی و غفلت در میان مردم اشاره و اظهار کرد: حقیقتا نتوانستیم حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) را که الگوی گذشتگان و حال است به جامعه معرفی کنیم. سبک زندگی اسلامی این بانوی بزرگوار در جامعه نهادینه و ارزش های فاطمی بیان نشده است. در تربیت نسل جوان برای الگوبرداری از سبک زندگی حضرت فاطمه(سلام الله علیها)  موفق نبوده ایم.

حجت الاسلام والمسلمین یزدان دوست توضیح داد: هیات ها، روحانیون و تشکل های دینی و مذهبی باید برنامه های کمی و کیفی در ایام فاطمیه برگزار کنند. می توان دوره های فشرده کارگاهی در قالب کلاس های آموزشی و کارگاهی سبک زندگی فاطمی برای خانواده ها تشکیل داد و برای تغذیه فکری و تبلیغ سیره عملی حضرت زهرا(سلام الله علیها) تلاش شود. باید اعتباراتی منظور شده و از چهره های تاثیرگذار، شاخص و مجرب استفاده کرد تا به نتیجه دست یافت و شاهد نتیجه موثر در ایجاد سبک زندگی فاطمی در جامعه بود.

حجت الاسلام والمسلمین محمد باقریان کارشناس علوم قرآنی درباره جایگاه والدین گفت: رب العالمین جایگاه ویژه ای برای پدر و  مادر شبیه جایگاه خود قرار داده است. در روایات آمده است که رضایت پدر و مادر رضایت خداست و ناخشنودی و ناخرسندی آن ها ناخرسندی خداست.

وی در همین راستا افزود: در قرآن کریم خداوند می فرماید: "اَنِ اشْکُرْ لی و لِوالِدَیْکَ". در اینجا خدا تشکر را مختص خود ندانسته بلکه بعد از اسم خود که به خدا بر می گردد از پدر و مادر یاد می کند و این نشان دهنده جایگاه ویژه ای است که خدا برای پدر و مادر قائل است.

این کارشناس علوم قرآنی درباره احترام فرزندان به والدین اظهار کرد:در سوره لقمان آیه 14 خداوند متعال با جمله “اَنِ اشْکُرْ لی و لِوالِدَیْکَ” از بندگان خواسته است تا به والدین احترام و تشکر کنند. همچنین در آیه 23 سوره اسراء نیز آمده است "وَقَضَىٰ رَبُّکَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِیَّاهُ وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا". حکم کردیم بر همه که جز خدا کسی را نپرستید و به پدر و مادر نیکی کنید، احسان بر به پدر و مادر بعد از عبودیت خدا آمده است که این یعنی جایگاه والدین خدایی است.

حجت الاسلام والمسلمین باقریان ادامه داد: در روایات آمده است که “انَّ رَجُلًا سألَ رَسُولَ اللّهِ ما حَقُّ الْوالِدَیْنِ عَلى وَلَدِهِما؟ قالَ:هُما جَنَّتُکَ وَ نارُکَ". مردى از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) پرسید: حق پدر و مادر بر فرزند چیست؟ حضرت فرمود: آن دو بهشت و جهنّم تو هستند. اگر با آن ها به درستی و نیکی رفتار کنید بهشتی و اگر با ناملایمت و با خشم رفتار کنی جهنمی هستید. تعاریفی که درقرآن آمده و از منابع و روایات رسیده نشان می دهد که پدر و مادر جایگاه ویژه ای بعد از خدا دارند و حتی از ائمه اطهار(علیه السلام) به عنوان پدر و مادر ما یاد می شود.

وی خاطرنشان کرد: عباراتی مانند "امام کالوالد الشفیق"، مانند پدر مهربانی و مادر دلسوز در خطبه امام رضا(علیه السلام) و "أَنَا وَ عَلِیٌّ أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّة". من و علی  دو پدر این امت هستیم و حضرت زهرا(سلام الله علیها) نیز مادر است، بر این اساس می توان گفت همه معصومین (علیه السلام) به لحاظ نقش تربیت معنوی و روحانی و هدایت و ارشاد امت حق پدری بر گردن امت دارند. این شخصیت ها جایگاه ویژه ای در قرآن و روایات دارند و به عنوان پدر و مادر معنوی ما عنوان و مطرح شده اند.

مبغوض ترین افراد نزد خداوند.

رُوِیَ عَنِ الصّادِقِ عَلَیهِ السَّلامُ قالَ:
قالَ مُوسی عَلَیهِ السَّلامُ: یا رَبِّ أیُّ خَلقٍ اَبغَضُ اِلَیکَ، قالَ الَّذی یَتَّهِمُنی، قالَ وَ مِن خَلقِکَ مَن یَتَّهِمُکَ؟ قالَ نَعَم اَلَّذی یَستَخیِرُنی فَأخِیرُ لَهُ وَالَّذی أقضِی القَضاءَ لَهُ وَ هُوَ خَیرٌ لَهُ فَیَتَّهِمُنی[1]
 
حضرت موسی «علیه السلام» عرض کرد: پروردگار من! مبغوض ترین افراد نزد تو کیست؟ خداوند فرمود: کسی که به من تهمت می زند. حضرت موسی «علیه السلام» عرض کرد: چه کسی به تو تهمت می زند؟‌ فرمود: کسی که از من می خواهد تا برای او خیری انتخاب کنم و من هم برای او خیر انتخاب کرده و خیر می خواهم، و کسی که صلاح و خیر او را در چیزی می بینم و آن قضا را خودم برای او فرمان می دهم که برای او دارای خیر و صلاح است، امّا او به من تهمت می زند.
خداوند در جواب، دو گروه از افراد را ذکر می کند: یک گروه، ازخدا چیزی می خواهند و رو به خدا می کنند و از او در خواست می کنند که انتخاب کند و او هم انتخاب می کند. گروه دیگر کسانی هستند که از خداوند نمی خواهند برای آنها چیزی انتخاب کند، ولی خداوند که صلاح آنها را می داند، با فرمان تکوینی (هدایت تکوینی همان قضا و قدر الهی است و با در نظر گرفتن خیر آنها می باشد.) به خداوند تهمت می زنند؛ به این معنا که نعوذ بالله می گویند: خداوند برای من خوب نخواسته است. و متأسفانه خیلی ها توجّه به این ندارند.
انسان باید بداند که خداوند هیچ وقت برای او بد نمی خواهد، بلکه خداوند که خیر مطلق است، هرچه از او صادر شود خیر است و برای هیچ موجودی بد نمی خواهد و گره به کار هیچ انسانی نمی اندازد؛ بلکه این خود انسان است که به خود بد کرده است و این اثر و محصول عمل او می باشد. انسان باید دقّت کند در اعمال خود و ببیند چه کرده است؟ اگر انسان حنظل را که میوه ای تلخ است بکارد، گلابی شیرین نطنز برایش می آورد؟! هرگز چنین نخواهد شد. خداوند هرگز گره به کار انسان نمی اندازد، بلکه گره از کار او باز می کند.

[1]بحار الانوار، جلد68، صفحه 142

مصطفی لعل شاطری معروف به آیت الله حاج شیخ محمد تقی بهجت رحمه الله ، از جمله علمای فقیه و عارف نامداری بودند که پس از سپری کردن تحصیلات مقدماتی در فومن، درحالی که هنوز به سن تکلیف شرعی نرسیده بودند برای کسب علم راهی حوزه علمیه عراق شدند و در شهرهای کربلا و نجف اقامت کردند و پس از بازگشت به ایران برای تکمیل تحصیلات خود و قصد زیارت به شهر قم عزیمت کردند و در همانجا هم باقی ماندند.

ایشان پس از تحصیل، تدریس و تربیت شاگردان نمونه در شهر قم، در روز یکشنبه 27 اردیبهشت 1388 در جوار مرقد شریف و پاک حضرت معصومه (سلام الله علیها) آرام گرفتند.

آیت الله بهجت رحمه الله ، از جمله علمای تراز اولی بود که ویژگی های شخصیتی و رفتاری او زبانزد استادان، شاگردان و حتی دوستان و مردم کشور شده بود. مهربانی، صراحت لهجه و ابعاد عرفانی و دینی در بین شاخصه های دینی این عالم عالیقدر چنان گیرا بود، که در بین اطرافیان کرامتی منحصر به فرد پیدا کرده بود. یکی از ویژگی های درخشان و حائز اهمیت این عالم فقیه چشم برزخی و یا عبادت فراوان ایشان بود. که به همین منظور حجت الاسلام سید مهدی حائری زاده، استاد دانشگاه و کارشناس مسائل مذهبی درخصوص مَنش و سیره رفتاری آیت الله بهجت فومنی رحمه الله ، گفت: آیت الله بهجت رحمه الله، یک صفت و ویژگی بارزی که داشتند، عبد بودند و روی سنگ مزارشان نوشته شده «العبد، محمد تقی بهجت». کسی که عبد خدا می شود، سه کار را در زندگی مشغول العین خود قرار می دهد. جذب نور، حفظ نور و نشر نور. این سه بخش از ویژگی های برتر آیت الله بهجت بوده که این جذب نور را از دو کانال قرآن و عترت کسب کرد، حفظ نمود و از طریق تربیت شاگردان این نور را نشر داد.

شناسنامه آیت الله بهجت رحمه الله متن قرآن و عترت بود
 وی در ادامه با اشاره به سیره رفتاری و زندگینامه آیت الله بهجت رحمه الله ، بیان کرد: به واقع ایشان در معادلات زندگی خانوادگی فقط خدا را می دیدند و روایت داریم «بنده من تو مطیع من باش و هرآنچه که من می گویم تو انجام بده و نتیجه این می شود که هرآنچه که تو بنده من هستی از من درخواست کنی من برای تو انجام می دهم.»، آیت الله بهجت رحمه الله به این مقام رسیده بودند که هرآنچه خدا امر کرده، سمعنا و طاعتا. مناجات، سحرخیزی، توجه به خدا و این نماز باصفایی که می خواندند زبانزد خاص و عام بود که امیرالمومنین (علیه السلام) می فرمایند: «تمام اعمال تابع نماز است.» و آیت الله بهجت رحمه الله تمام اعمالشان تابع نمازشان بود.

حجت الاسلام والمسلمین حائری زاده، افزود: اگر کسی بنده خدا شد، چشم برزخی باز شدن و مکاشفه داشتن ، نقل و نبات و پاداشی است که از سمت پروردگار جنبه تشویقی دارد. واِلا، هدف غایی نیست و هرآن کس که تقرب به پروردگار را دارد، این فضائل هم به آن می رسد.

این استاد دانشگاه تاکید کرد: کتب زیادی درباره چشم برزخی آیت الله بهجت از سمت ایشان و پسرشان مکاتبه شده است، ولی ماحصل ویژگی های رفتاری این عالم ربانی این است که اگر کسی می خواهد آیت الله بهجت را بشناسد، شناسنامه ایشان متن قرآن و عترت است. به همین دلیل اگر کسی می خواهد سیره و نوع زندگی ائمه اطهار را ببیند، می تواند با نگاه کردن به زندگی آیت الله بهجت آن را دریافت کند.

وی با بیان خاطره ای از دیدار با آیت الله بهجت و اقتدای نماز جماعت به ایشان، گفت: گاهی توفیق داشتیم، به قم که مشرف می شدیم، نزد ایشان شب های جمعه و یا صبح جمعه نماز می خواندیم، واقعا تا یک هفته و شاید هم بیشتر تاثیرنماز ایشان ما را از هر نوع عمل گناهی باز میداشت و بی رغبت می کرد.

حجت الاسلام والمسلمین حائری زاده، با اشاره به ساده زیستی زندگی آیت الله بهجت، درخصوص زندگی شخصی این فقیه شیعی بیان کرد: زندگی شخصی و خانوادگی آیت الله بهجت، با توجه به وجوهات فراوانی که نزد ایشان بود، زندگی‌ای ساده، بی تکلف و بدون ذخایر دنیا بود، درواقع در راه خدا هم خوب زندگی کردند و مرگ خوبی داشتند.

وی ادامه داد: یکی از دوستان من خاطره ای را نقل کردند، که بیش از بیست سال پیش از آقای بهجت برای خواندن خطبه عقد پسرش وقت گرفته بودیم، اما متاسفانه چون در بین راه ماشین خراب شده بود،با تاخیر خدمت حاج آقا رسیدیم. زمانی که منزل ایشان رسیدیم، همسر آقا درب را باز کرد و گفت:«آقا مشغول نماز بودند، اگر به اذکار و دعا نپرداخته باشند، من با آیت الله بهجت صحبت می کنم و می گویم که در بین راه مانده بودید.» آقا اذکار را شروع نکرده بودند و خطبه عقد خوانده شد. دوست من نقل می کرد: فکر می کردم همسر آیت الله بهجت یک خانم شیک باشد، اما دیدیم که یک زن کاملا معمولی و با زندگی ساده هستند. اما کلام من اینجا اهمیت پیدا میکند که وقتی آیت الله بهجت بعد از نماز به خانه می آمدند، حدود دو ساعت مشغول اذکار می شدند و قبل از نماز صبح مشغول راز و نیاز با خداوند بودند. که امیدوارم نفس ایشان به ما هم برسد.

حجت الاسلام والمسلمین حائری در پایان با اشاره به دعا و اذکاری که به نقل از آیت الله بهجت در شبکه های مجازی دیده شده است، گفت: اخیرا در فضا های مجازی بعضی از اذکار را منتصب به آیت الله بهجت نقل می کنند، مطمئن هستم که اگر خود ایشان در قدی حیات بودند، راضی به این امور نمی شدند.بعضی از اذکاری که در کتابها نقل و به چاپ رسیده است، یک نسخه فردی است، که آیت الله بهجت براساس استعداد طرف مقابل خود، نسخه ای را تجویز می کنند. ما نسخه شخص دیگری را که برپایه احوالات فرد دیگری است نمی توانیم برای عموم تجویز کنیم. این نسخه ها غالبا نسخه های خصوصی است و حق نداریم این نسخه ها را عمومی کنیم.