خیلی وقت ها، وقتی با آدم هایی که خیلی درگیر گناهان پی در پی هستند برخورد می کنیم می بینیم که خیلی وقت ها دلیلش نا امید شدن از بخشیدن نزد خداوند است و فکر می کنند خداوند توبه آنان را سخت می پذیرد، بنابر این آن گناه را ادامه داده اند، در حالی که هیچ گاه خداوند اجازه نمی دهد راه برای کسی مسدود شود و ناامیدی از درگاه خود را منع کرده است؛ قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لاَ تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَهِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ‌ بگو: «ای بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده‌اید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را می‌آمرزد، زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است.

یادتان باشد لاتقنطوا دستور خداوند است؛ حق ناامیدی از درگاه خدا وجود ندارد.

مگر نه این است که سیدالشهدا علیه السلام روز عاشورا دعوت به توبه می کند؟ این ها همه به این خاطر است که راه توبه تا لحظه آخر زندگی همیشه باز است و راه بن بستی وجود ندارد؛ مهم این است که به موقع بفهمیم و درست عمل کنیم؛ مهم این است که از کرده خود واقعاً پشیمان شویم. چنانچه این مهم در روایات به زیبایی بیان شده اند؛ امام صادق علیه السلام فرمودند: برای توبه، پشیمانی کافی است.

با این توبه خدا را مسخره می کنند

در روایات نداریم که اگر کسی گناه کند و بعدش توبه کند و دوباره گناه و توبه و … مثل کسی است که خدا را مسخره کرده است، بلکه روایت می فرماید: کسی که استغفار می کند و در همان حال دارد گناه می کند یا بر گناه اقامت گزیده، مانند کسی است که خدا را مسخره کرده است.

حقیقت استغفار

در حدیثی جناب کمیل بن زیاد از استغفار سؤال می کند امام (علیه السلام) می فرماید: یک حرکت دادن(تحریک) دارد و یک حقیقت. تحریک آن جنباندن لبها و زبان است که به دنبال آن حقیقت، می خواهد استغفار را تبعیت کند. جناب کمیل سؤال می کند که «ماالحقیقه؟» یعنی حقیقت استغفار کدام است؟ امام می فرماید: حقیقت استغفار آن است که قلباً آن را تصدیق کند [و فقط زبانی نباشد] و اراده کند که دیگر به سوی آن گناهی که از آن استغفار کرده است، بازگشت ننماید. (قلت مَا الْحَقِیقَهُ قَالَ تَصْدِیقٌ فِی الْقَلْبِ وَ إِضْمَارُ أَنْ لَا یَعُودَ إِلَی الذَّنْبِ الَّذِی اسْتَغْفَرَ مِنْه‌)

اکثر جوانان خداوند را بسیار بسیار بخشنده می دانند که تقریبا همه را می بخشد. در نظر بسیاری از این افراد، خداوند بسیار بخشنده تر از آن است که بر گناهان ما(که همگی کوچک پنداشته می شوند) خرده بگیرد و عذابی متوجه ما کند؛ حال آنکه چند نکته ای را باید بیشتر توجه داشته باشیم؛

1- «بدترین گناه»، گناهی است که آن را کوچک بشماریم چرا که مخالفت با خداوند عظیم را مرتکب شده ایم.

2- توبه به شرط تصمیم و تلاش جدی برای عدم تکرار گناه قبلی است.

3- بدانیم که پس از هر گناهی ممکن است فرصتی برای توبه نداشته باشیم و هزاران سال در عذاب گناهی که آنرا کوچک شمرده ایم سپری کنیم.

کلام آخر

باید بدانید که همانگونه که توصیف غلط توبه باعث تداوم برخی گناه در برخی افراد گردیده، توصیف ناقص شرایط توبه و توصیف غلط و ناقص از بخشندگی خداوند در مقابل گناهان نیز باعث گردیده تا بسیاری با تصور بخشش خدا به گناهان خود ادامه دهند و بنده فکر می کند دسته دوم بسیار بیشتر از دسته اول هستند. می توانید تحقیق کنید.

امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام می فرمایند:

الْغِنَى الْأَکْبَرُ الْیَأْسُ عَمَّا فِى أَیْدِى النَّاسِ .

 بالاترین  بى نیازىِ (انسان)، قطع امید از آنچه در دست مردم می باشد است.

نهج البلاغه، حکمت ۳۴۲

اولیاء خدا را عمیقاً دوست دارند از ذکرشان واقعاً لذت می‌برند و مهمترین آرزویشان دیدن آنها و با آنها بودن است و خوشبخت‌ترین آدم‌های روی زمینند. چون هر چه دیگران به مرگ نزدیک می‌شوند از دوست‌‌داشتنی‌هایشان فاصله می‌گیرند و افسرده می‌شوند، ولی آنها به دوست‌داشتنی‌هایشان نزدیک‌تر می‌شوند.

امام صادق(علیه السلام) می فرمایند:

وَ لَیسَ یُحَبُّ لِلمُلوکِ أَن یُفَرِّطوا فى ثَلاثٍ: فى حِفظِ الثُّغورِ وَ تَفَقُّدِ المَظالِمِ وَ اختیارِ الصّالِحینَ لاَِعمالِهِم.

حاکم سزاوار نیست که در سه کار کوتاهى کند: حفظ مرزها، رسیدگى به حقوق پایمال شده و انتخاب افراد شایسته براى کارهایشان

منبع:

.البلد الامین، ص 349

روایتی جالب از زبان حجه الاسلام والمسلمین علیرضا توحیدلو درباره برکات زیارت امام رضا(علیه السلام) را در ادامه می خوانید.

افضل زیارات

ابن قولویه قمی از قول حمدان نقل می‌کند: روزی به محضر مولایم حضرت امام جواد(علیه السلام) تشرّف پیدا کردم و به ایشان عرض کردم: پاداش زائری که مرقد پدرت حضرت رضا علی بن موسی الرضا(علیه آلاف تحیّة و الثّناء) را در خراسان زیارت کند، چقدر است؟ امام در پاسخ فرمود: کسی که قبر پدرم را زیارت کند، خداوند گناهان حال و گذشته او را خواهد آمرزید. حمدان می گوید: من ایوب بن نوح را ملاقات کردم و گفتم: ای اباالحسین! من از مولا و حجت خدا امام جواد، چنین و چنان شنیدم، ایوب گفت: ایا من به دانش تو بیش از آنچه شنیده‌ای، نیفزایم؟ گفتم: بله. گفت: من از امام جواد(علیه السلام) این روایت را شنیدم و سپس آن حضرت افزود: کسانی که پدرم را زیارت کنند، در روز قیامت برای آنان منبرهایی مقابل منبر رسول الله(صلی الله علیه و آله) نهاده خواهد شد، تا همه از حساب و کتاب قیامت فارغ شوند.

آن گاه حمدان می‌گوید: من بعد از چندی، ایوب بن نوح را دیدم که به شهر طوس به زیارت حضرت رضا(علیه السلام) مشرف شده. تا مرا دید گفت: به زیارت مولایم آمده‌ام و هدفم به دست آوردن منبری است که امام جواد(علیه السلام) فرموده است.

رفع گرفتاریها

امام باقر(علیه السلام)، از جدّش، از امیرالمؤمنین(علیه السلام) نقل کرده است که پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمود: پاره اى از پیکر من در خراسان دفن خواهد شد، هر گرفتارى که او را زیارت کند، خدا ناراحتى او را برطرف سازد، و هر گنهکارى که به زیارت او رود، خداوند گناه او را ببخشد. (1)

ایمنی از آتش

ابوهاشم جعفرى می گوید: امام جواد(علیه السلام) فرمود: میان دو کوه طوس، پاره اى است که آن را از بهشت ستانده اند، هر که بدان جا درآید، روز رستاخیز از آتش ایمن خواهد ماند. (2)

دستگیری از زائران: امام رضا(علیه السلام) فرمود: هر کس که دورى سفر را بر خود بپذیرد و به زیارت من آید، من در روز قیامت در سه جایگاه به نزد او خواهم شتافت تا او را از تنگنا به در آورم: آن جایى که نامه اعمال دست به دست مى شود، در صراط، و هنگام سنجش اعمال. (3)

برتری زیارت امام رضا(علیه السلام)

علی بن مهزیار می گوید: به امام جواد علیه السلام عرض کردم فدایت شوم زیارت حضرت رضا علیه السلام افضل است یا زیارت امام حسین علیه السلام حضرت فرمودند :زیارت پدرم امام رضا علیه السلام افضل است چون امام حسین علیه السلام را تمامی مردم زیارت می کنند و پدرم را تنها شیعیان خاص زیارت می کنند . (4)

 منبع:

1. عیون اخبار الرضا(علیه السلام) 2:257؛ امالى صدوق، ص119

2. عیون اخبارالرضا(علیه السلام) ج2، ص 256

3. خصال 1:109؛ امالى صدوق 121

4. الکافی ج : 4 ص : 584