? رهبرانقلاب فرمودند:

حضرت امام موسی کاظم (ع) فرمود: «دنیا را خوار بشمارید. زیرا هر چه دنیا درنظر شما پست‌تر باشد، به همان نسبت برای شما گواراتر و دلنشین‌تر است.»
? «دنیا» که می‌گوییم، یک چیز خیالی نیست. دنیا همین متاع زندگی و لذت‌های ماست. همین خواسته‌های ماست: پول طلبی، قدرت‌طلبی، تجمل‌طلبی، زیاده‌طلبی است.
? لذّات گوناگون است؛ اعم از حلال و حرامش. استفاده‌ی از اینها، شرعاً و عقلاً ایرادی ندارد و ممدوح است و مال انسان است. البته به شکل صحیح و قانونی و حلالش.
? اما بزرگ شمردن آنها، اهمیت دادن به آنها، دعوا کردن بر سرِ آنها، خودکُشان کردن بر سرِ آنها، نکوهیده و مذموم است. 72/6/21

? ما الآن در آستانه‌ی فروردین هستیم. نکته‌ای که باید به آن دقت داشت این است که این زمین است که 365 روز تلاش و کوشش کرد که یک دور به دور آفتاب بگردد. ما فکر می‌کنیم اگر زمین مثلاً پنجاه بار به دور خورشید گشت، ما نیز پنجاه سال رشد کرده‌ایم، در حالی که اگر انسان پنجاه مطلب علمی فهمید، پنجاه سالش است! ما باید ببینیم فروردین ما چه زمانی است! عمر هر کسی به اندازه‌ی #فهم و #علم اوست.

☀#عید ما به این نیست که زمین به دور آفتاب بگردد تا ما عمرمان زیاد شود. ما اگر دور شمسِ حقیقی حرکتی کردیم آن وقت عمر ما زیاد می‌شود و بالا می‌آید. اگر دور #اهل_بیت علیهم السلام گشتیم و از معارف این‌ها استفاده کردیم و راه این‌ها را ادامه دادیم، ما هم دور شمس گشته‌ایم و عمرمان زیاد شده است.

?#آیت_الله_جوادی_آملی

رئیس مرکز فقهی ائمه اطهار(عج) بیان کرد:باید این حوادث و امراض قلوب همه مؤمنین و جامعه را به صورت متحد متوجه امام زمان کند

آیت الله محمد جواد فاضل لنکرانی در پیامی با اشاره به توسل به امام زمان(عج) در زمان درد و بلا آورده است:

« بسم الله الرحمن الرحیم خدای تبارک و تعالی در آیه 155 سوره بقره بعد از اینکه می‌فرماید ما مردم را با ترس، با گرسنگی، با از دست دادن اموال، با فقدان احبّه امتحان می‌کنیم می‌فرماید و بشر الصابرین، یعنی بشر باید در امتحانات الهی صبور و صابر باشد، اگر صابر باشیم این بلا رفع خواهد شد و ما به نتایجی که خداوند می‌خواهد برسد خواهیم رسید ولی دنباله‌اش می‌فرماید« وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِیبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّه»وقتی مصیبتی می‌آید ما ملک و عبد خدائیم« وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ»وبازگشتمان به سوی خداست، خدا می‌فرماید« اُولئِکَ عَلَیْهِمْ صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِمْ»اینها که در مقابل بلاها صبور هستند، صلوات خدا بر اینهاست، یعنی خدا بر اینها درود می‌فرستد، حالا درود خدا چه معنایی برای انسان دارد و چقدر به مقام انسان اضافه می‌کند«صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ»ازآیه شریفه استفاده می‌کنم که اگر جامعه ما در اثر این مریضی‌ها متوجه به خدای تبارک و تعالی بشود و برای توجه به خدا بایدتوجه به حجّت خدا،حضرت امام زمان (عج) بشویم، مولای ما و حجّت فعلی بین ما و خدا حضرت حجّت امام زمان (عج) است، باید این مرض، قلوب همه مؤمنین و جامعه را به صورت متحد متوجه امام زمان کنند، آن وقت می‌شود همان رحمتی که خدا فرموده « اُولئِکَ عَلَیْهِمْ صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِمْ»یعنی یکی از مصادیق رحمت این است که به امام زمان توجه کنیم، بدانیم مولا وسرپرست و آقا داریم و بی‌کس نیستیم.
یکی از سنت‌های الهی فرج بعد از شدت است.
 بدانیم او اگر هر اراده‌ای کند به اذن خدای تبارک و تعالی محقق می‌شود، قلب ودست او مجرای اراده خداست، بعد اگر چنین شد قطعاً‌جامعه ما به ظهور نزدیکترو قطعاً قدم‌های بزرگی برای ظهور برداشته خواهد شد. اساساً یکی از سنت‌های الهی فرج بعد از شدت است، این در تعابیری که در کلمات امیرالمؤمنین علیه السلام در نهج البلاغه آمده،« عِنْدَ تَنَاهِی الشِّدَّةِ تَکُونُ الْفَرْجَةُ» وقتی شدّت زیاد می‌شود مردم امیدوار باشند، این سنّت الهی هست که إن مع العسر یسری، بدانند این بلا همیشه نمی‌ماند و می‌رود، آن زمانی که خدا اراده کرده و خواهد رفت« عِنْدَ تَنَاهِی الشِّدَّةِ تَکُونُ الْفَرْجَةُ، وَعِنْدَ تَضَایُقِ حَلَقِ الْبَلاَءِ»وقتی حلقه‌های بلا، اینقدر انسان و جامعه را در فضای قرار می‌دهد یکون رخا آن امید محقق می‌شود.
ان شاء الله ما اینها را به فال نیک بگیریم و امیدوار باشیم به اینکه خداوند ظهور موفور السرور آن حضرت را هر چه زودتر مقرر بفرماید ان شاء الله. و خدا همه ما را اعوان و انصار و مستشهدین بین یدیه قرار بدهد. والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته»

علامه محمدتقی مصباح یزدی در پاسخ به این سوال که “محدودیت‌هایی که برای حضور در اماکن متبرکه مانند حرم‌های مطهر بوجود آمده موجب محرومیت‌هایی برای مردم شده است. آیا خود اینها نوعی عذاب و دوری از رحمت الهی نیست؟ با توجه به آنچه حضرتعالی از مبانی حضرت آقا سراغ دارید، آیا ایشان با ایجاد این محدودیت‌ها موافق هستند؟ نظر خود حضرتعالی چیست؟، پاسخی به شرح زیر مطرح کرد.
نظر حضرت آقا از اینکه برنامه هر ساله خودشان را در سفر به مشهد و سخنرانی در حرم مطهر تعطیل کردند، مشخص است. در اینکه محرومیت از این اماکن مقدسه برای ما خسران است تردیدی نیست. اما در این عالم خیلی از نفع و ضررها با هم تزاحم پیدا می‌کنند و باید اهم آنها را تشخیص داد و اهم را نمی‌توان با احساسات و عواطف تشخیص داد. حال، آیا ممکن است روزی بیاید که با فرض این ضررها باز هم رفتن به این اماکن اولویت داشته باشد، گرچه فرض بعیدی است، اما مثلا اگر این تعطیلی چندین سال طول بکشد و موجب فراموشی مردم شود، ممکن است با برنامه خاصی لازم باشد عده‌ای به زیارت بروند، مثل اینکه اگر افراد به دلیل فقر نتوانستند به حج بروند و حج در شرف تعطیل بود، واجب است امام افرادی را از بیت المال به حج بفرستد تا اصل حج تعطیل نشود. اما این موارد نادر است.

الآن هم کسی اصل زیارت را ممنوع نکرده، بلکه گفته‌اند این چند روز نروند.  از سوی دیگر، خود این وضعیت وسیله‌ای است برای آزمایش کسانی که می‌خواهند از این فرصت برای اغراض شخصی، گروهی یا سیاسی سوء استفاده کنند. گاهی بعضی گناهانی که خواص مرتکب می‌شوند از هزاران گناه کبیره‌ای که عوام مرتکب می‌شوند بدتر است. برای آنکه کسی که دزدی می‌کند یا مرتکب کار خلاف عفتی می‌شود صریحا می‌گوید هوای نفس است.

اما گاه کسی می‌خواهد از فرصتی استفاده کند و کاری کند که ظاهرش عبادت است و باطنش هوای نفس و مریدبازی است و نتیجه بالفعل آن ایجاد اختلاف میان مردم است. اینکه گفته شود خود این محرومیتی است که افراد نتوانند به حرم مشرف شوند، آیا اینکه فرد بیمار شود و در خانه بیافتد و نه تنها نتواند حرم برود، بلکه نتواند نمازش را هم ایستاده بخواند، محرومیت نیست؟ حال اگر کار ما موجب شود ده‌ها نفر به این وضع مبتلا شوند چه؟ بالاخره خود این یک امتحان الهی بزرگی است برای متخصصین که باید هم خطرها و ضررها را بسنجند و هم تکلیف و فتوای فقهی را با پرهیز از هواهای نفسانی بفهمند و از زنده باد و مرده بادها هم نترسند.

#آیت_الله_تحریری فرمودند :

?يكى از امور خطرآفرين براى سالك، نحوه‏‌ى استفاده از #اذكار و برنامه‏‌هاى #معنوى است كه تنها با توصيه‏‌ى #استاد آگاه و ورزيده مى‌‌توان از آن بهره‏‌مند گرديد، چنان كه از استاد بزرگ اخلاق و تربيت، علاّمه طباطبايى ـ رحمه‏ اللّه‏ ـ سؤال شد: علماى اخلاق و اساتيد معرفت، براى تربيت و تهذيب نفوس شاگردان خود در راستاى سير و سلوك، خواندن اذكار و اورادى را به آن‏ها دستور مى‏‌دهند، آيا مى‏‌شود ديگران هم بدون دستور استاد آن اذكار را به جا آورند؟

?ایشان در پاسخ فرمود: خير، نمى‏‌شود؛ زيرا خواندن آن اذكار را به تناسب شرايط و حال شاگردان خود به ايشان آموزش مى‏‌دهند، ولى همين اذكار و اوراد براى ديگران، مانند نارنجكى در دست آن‏ها است كه ممكن است براى آن‏ها خطر داشته باشد.

از ايشان سؤال شد: اگر آن اذكار خطرناك است، پس چگونه استادان به شاگردان خود دستور مى‏‌دهند و براى آن‏ها خطر ايجاد نمى‏‌كند؟
علاّمه در پاسخ فرمود: «همّ استاد در كنار ذكر، خطر آن را برطرف مى‏‌كند.»