هر عنايتي، هر نعمتي که در اين عالم وجود دارد، هر نفسي که از ما بالا و پايين مي‌رود، لحظه لحظه‌اي که عمر ما استمرار پيدا مي‌کند، اگر نعمت علمي براي ما به وجود مي‌آيد، اگر نعمت کار خيري از ما به وجود مي‌آيد، عبادتي، عمل خيري به وجود بيايد، هر چيزي که هست اين نعمت‌ها از خداست. و باب نعمت‌ها حجت زمان است. از کانال او به ما مي‌رسد.

 اينها به عنايت امام زمان است. اين هماني است که در دعا هست، به يمن حضرت هست که مردم روزي مي‌خورند. حتي اگر به اضطرار نرسيده باشند.

ببينيد ما که مي‌خواهيم به اضطرار برسيم، از اين باب هست که بتوانيم آن فرج را چه براي خودمان و چه فرج کلي را ايجاد کنيم. اما اگر هم ما به آن اضطرار نرسيديم، هرچه به ما از رزق و روزي مي‌رسد، ولو ندانيم و نشناسيم، مگر آن کساني که الآن خدا را نمي‌شناسند، مگر به آنها روزي نمي‌رسد؟ به آنها مي‌رسد.

 آن تعبيري که در دعاي رجب هست، که خداوند متعال به آن کسي که «لَمْ يَسْأَلْهُ وَ لَمْ يَعْرِفْه‏» نه او را مي‌شناسد و نه معرفتي به او دارد، باز خدا به او روزي مي‌دهد. او رحمت عامش گسترده است.

وجود مقدس ولي عصر(عجل الله فرجه) که واسطه‌ي فيض خدا و رحمت خدا هست، آن هم يک رحمت عمومي براي همه دارد، ولو براي کسي که او را نشناسد. اما ما دنبال آن عنايت و رحمت خاص او هستيم.

 آن رحمت خصوصي که به آن کساني مي‌رسد که به ياد او هستند. بعد يک قدم بالاتر معرفت به او دارند. بعد يک قدم بالاتر اضطرار به او پيدا کردند. اينها درجات رشدي است که يک مؤمن بايد به کم اکتفا نکند. قدم به قدم بردارد، از ياد حضرت و رفع غفلت از او گرفته تا معرفت‌ها، تا عميق شدن اين معرفت‌ها، تا پيدا شدن يک نياز جدي به او و اينکه اين نياز را هيچکس ديگري غير از او نمي‌تواند پر کند. يعني اضطرار به او که تنها راه اوست. اين درجات معرفتي تا به اضطرار باعث مي‌شود آن عنايت خاص حضرت شامل حال ما شود والا رزق عام را که به همه مي‌دهد.

استاد عالی

منتظران ظهور حضرتش، نمی‌توانند فقط نقش تماشاچی را داشته باشند، زیرا خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید: « خداوند سرنوشت هیچ قوم (و ملّتى) را تغییر نمی دهد مگر آنکه آنان آنچه را در خودشان است تغییر دهند.“

بلکه مؤمنین و منتظرین واقعی باید دائماً در حالت آماده‌باش به سر برند. در فرازهای دعای عهد نیز این حالت آمادگیِ دائم به تصویر کشیده شده است: (پروردگارا، در صبحگاه این روز و در تمام روزهای گذشته‌ام، عهد و پیمان و بیعت با او را که بر عهده‌ام است، تجدید می‌نمایم، و از آن باز نمی‌گردم و آن را از بین نمی‌برم.)

پس مبادا همان اشتباهی که برخی از یهودیان بنی‌اسرائیل به آن دچار شدند را مرتکب شده و این تصور غلط برای ما ایجاد شود که گروهی برگزیده هستیم و به صِرف وجود محبت اهل بیت (علیهم السلام) در قلبِ ما و صِرف ادعای انتظارِ منجی جهان، در نزد خداوند از برترین بندگان محسوب شده و مستحق بهشت برین گردیده‌ایم و دیگر هیچ مسئولیتی در راستای برچیدن فساد از درون خود و اطرافیان و جامعه‌ی خویش نداریم.

حضرت امیر المؤمنین، حضرت علی (علیه السلام) در این زمینه می‌فرمایند:
فساد آشکار شده است اما کسی نیست که آن را تغییر دهد و باز‌دارنده‌ای نیست که آن را باز دارد. آیا این‌گونه می‌خواهید در منزل‌گاه قدس الهی با خداوند مجاور و همنشین شوید و از عزیزترین اولیای او به حساب آیید؟ هرگز! خداوند را در مورد بهشتش نمی‌توان فریب داد و جز با اطاعت نمی‌توان رضای او را به دست آورد .

منابع :
سوره رعد، آیه ١١
بحار الأنوار، ج ۵٣، ص ٩۶
نهج البلاغه (صبحی صالح)، ص: ١٨٧

اهل علم در هر زمانی در معرض اغفال و فریب قرار دارند،منتها زمان ها فرق می کند.

در عصر و زمان ما، توبیخ و ملامت در کار بود، می گفتند شغل قحط است که انسان آخوند بشود و از همه چیز محروم گردد و بدین وسیله روحیه را سست می کردند و امیدها را مبدل به یأس و نا امیدی می نمودند،ولی ما از ملامت و سرزنش آنان اغفال نشدیم و با نان و پنیر آقا امام زمان علیه السلام ساختیم. وفا نشان دادیم و صفا دیدیم.

 اما عصر و زمان شما عصر دانه و دام است. هم حقوق و پول را مطرح می کنند و هم مقام و پست وعده می دهند، تا شما را فریب دهند

مراقب باشید نسبت به امام زمان(عجل الله فرجه) بی وفایی نکنید، استقامت کنید؛ وفادار باشید تا به مقصد برسید.

آیت الله کوهستانی
(در جمع طلاب)

آیتـــ الله بهجت (رحمة الله علیه ):

چرا به این معرفـــت نرسیده ایم که
هر حرفی می زنیــــم قبل از این که
ما بشنویم به گوش امام زمان می‌رسد،
اگر این مطلب را درک کردیــم حضور و
غیاب حضرت برای ما فرقی نمی کند

آیت الله بهجت (ره) می‌فرمودند: «عدم ارتباط با ولی عصر عجل‌الله‌تعالی‌فرجه، محرومیتی است که خودمان اختیار کرده‌ایم، و امری نیست که اجباراً گرفتار آن شده‌ باشیم.»

برخی از ما آگاهانه یا ناآگاهانه این‌گونه انتخاب کرده‌ایم که در زندگی دستمان در دست بزرگ‌ترمان نباشد و بین ما و امام زمانمان جدایی افتد.

اگر ارتباط با حضرت را اختیار کنیم، او در قلب و دلمان جلوه‌گری می‌کند، وصالش برایمان میسر می‌گردد و وجودمان جزیره‌ی خضراء و جلوه‌گاه او می‌شود.

همان‌گونه که محرومیت از ارتباط با امام عجل‌الله‌تعالی‌فرجه با اختیار خود ما ایجاد شده است، با اختیار ما هم قابل رفع است.

رابطه دائم با امام عصر عجل‌الله‌تعالی‌فرجه امری است که باید برای تحققش به طور خاص دعا کنیم و وجودمان را نیز از آلودگی‌های اعتقادی و اخلاقی پاکسازی نمائیم.

استاد بروجردی