?فردی فلج بود و یک روز قبل از عاشورا به جمکران رفته بود؛
در مکاشفه ای در مسجد جمکران، امیر المومنین علیه السلام و امام حسین علیه السلام را دید؛ و بعد خدمت امام زمان ارواحنا لتراب مقدمه الفداء رسید و حضرت بعد از اینکه او را شفاء دادند، به او فرمودند:
?بروید و به دیگران بگویید که برای فرج من دعا کنند!!!
بعد هم فرمودند: امشب عزاداری خوب و مفصلی در اینجا برگزار می شود و ما هم حضور داریم؛
من[بیمار فلجی که شفا یافتم]تا شب ماندم و دیدم که هیئتی از تبریز به جمکران آمدند و آن شب مراسم داشتند

?کتاب مسجد مقدس جمکران تجلیگاه امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف، ص125

♦️کنایه تند آیت‌الله جوادی آملی به روحانیت:

?نه با فرهنگ جهان آشنایید، نه زبان بلدید، چه فایده ای برای امام زمان(ع) دارید؟
?باید بروید کانت، هایدگر و دکارت بخوانید تا با زاویه دید اروپای غربی و شرقی و آمریکا و … آشنا باشید تا بتوانید ماموریت‌تان را به خوبی انجام بدهید. واِلا اگر مطالبی که مطالعه می‌کنید یا موارد تحقیقی‌تان فقط به کار «تبلیغِ از حرم تا جمکران» باشد، فایده‌ای نمی‌تواند داشته باشد و به درد نهضت #امام‌زمان(ع) نمی‌خورد.

?با خود گفتم: «شب جمعه شایسته است که به سرداب مقدس بروم، زیارت ناحیه مقدسه را بخوانم. شمع نیم سوخته‌ای را برداشتم و به سمت سرداب مقدس راه افتادم. همه جا تاریک بود درب سرداب را به آهستگی باز کردم و با احتیاط از پله‌ها پایین رفتم. به کف سرداب که رسیدم شمع را روشن کردم و مشغول خواندن زیارت ناحیه مقدسه شدم.

? بعد از مدت کمی صدای پای شخصی را شنیدم رویم را به سمت پله‌ها برگرداندم. مرد عرب ژولیده و درشت هیکلی را دیدم که خنجری در دست داشت. عزرائیل را در چند قدمی خود می‌دیدم عرق سردی بر پیشانی‌ام نشسته بود آن مرد عرب نعره زنان به سوی من حمله کرد شمع را خاموش کردم و پا به فرار گذاشتم. آن مرد گوشه عبای من را گرفت و با قدرت به سوی خود کشاند.

♦️در آن لحظه به امام زمان عج توسل نمودم و بلند فریاد زدم: «یا امام زمان» یک‌وقت مرد عرب دیگری در سرداب پیدا شد و به مرد مهاجم فریاد زد: «رهایش کن» و بلافاصله مرد عرب قوی هیکل، بی‌هوش بر زمین افتاد من نیز دچار ضعف شدم و به روی زمین افتادم. کمی بعد احساس کردم فردی مرا صدا می‌زند. چشمانم را که باز کردم دیدم سرم به زانوی مرد عرب است هنوز در فکر مرد مهاجم بودم، دیدم همچنان بی‌هوش در وسط سرداب افتاده است. رمق نداشتم مرد عرب مهربان، چند دانه خرما در دهانم گذاشت که‌ هرگز خرمایی با آن طعم نخورده بودم.

?در حالی که سر به زانوی آن مرد داشتم به من گفت: «خوب نیست در مواردی که خطر تو را تهدید می‌کند ‌تنها به اینجا بیایی، بهتر است بیشتر احتیاط کنی.» یک لحظه در فکر فرو رفتم که چگونه ممکن است فردی به یک‌باره در این سرداب ظاهر شود و نام مرا بداند و چطور توانست با یک نهیب، آن مرد قوی هیکل را آنگونه نقش بر زمین کند؟ ناگهان متوجه شدم از آن مرد مهربان خبری نیست.

?فریاد زدم: «ای وای، سرم در دامان آقا، مولا و مقتدایم حضرت حجت بن الحسن المهدی(عج) بوده و با او حرف زده‌ام اما او را نشناخته‌ام. غم عالم بر دلم نشست، با دیده‌ای اشکبار، از سرداب به قصد زیارت حرم عسکریین خارج ‌شدم تا بلکه یار را در آن‌جا بجویم در حالی که هنوز مرد غول پیکر مهاجم عرب، بی‌هوش در کف سرداب افتاده بود.

?کتاب تشرفات مرعشیه، حسین صبوری

امام جعفرصادق(علیه السلام) :

هرکس ازشمادرحال انتظارِظهورحضرت مهدے(عج الله تعالی فرجه الشریف) ازدنیابرود ، همچون کسی است کہ درخیمہ ومعیت آن حضرت درحال جهادبہ سرمی برد. ??

#بحارالانوار؛ج52،ص126

امام کاظم علیه السلام

«یونس بن عبدالرحمان می گوید: به خدمت حضرت موسی بن جعفر علیه‌السلام وارد شدم و عرض نمودم: آیا شما قائم به حق هستید؟ فرمود:«انا القائم بالحق، و لکن القائم الذی یطهر الأرض من اعداء الله عزوجل، و یملأها عدلا کما ملئت جورا و ظلما، هو الخامس من ولدی، له غیبة یطول امدها خوفا علی نفسه یرتد فیها اقوام و یثبت فیها آخرون».«من قائم به حق هستم، ولی آن قائم که زمین را از لوث دشمنان خدا پاک می گرداند و روی زمین را پر از عدالت می کند، آن چنان که پر از بی‌عدالتی شده است، او پنجمین فرزند من می باشد. برای او غیبتی هست که مدتش طولانی خواهد شد، زیرا بر خودش بیمناک است. در دوران غیبت گروه‌هایی از دین بیرون می روند به ارتداد می گرایند و گروه‌هایی دیگر بر اعتقاد خود استوار می مانند».

کمال الدین/ ص361