در خدمت حضرت امام در حیات ایشان، کسی می خواست که نسبت به آیت الله خویی حرفی بزند. با زبان عادی اسم ایشان را برده بود. امام تشر زدند که ایشان یکی از مراجع بزرگ تقلید هستند. چرا این جوری نام بردید؟
بالاخره آن چیزی که از امام به طور روشن و مشخص رسیده، همیشه احترام به مرجعیت و احترام به مراجع بوده است. توصیه ای که همیشه امام می فرمود حفظ این حرمت، حفظ این موقعیت بود.
شیاطین همیشه آرزو دارند که به شکلی این قداست را بشکنند. مومنین باید مراقب و مواظب باشند که این قداست را حفظ کنند.
آیت الله حائری شیرازی (ره)
امام خمینی ( ره ) :
مگر ملائکه تنبل پرورند ، برای شما که جز مسئله گفتن تکلیفی ندارید !
روحانیون بیدار شوند؛ کارهای مهمتر از مباحثه و مسئله گفتن دارید!
شما بايد بيدار شويد، به فكر علاج بدبختی‌هاى مردم باشيد؛ مباحثه به تنهایى فايده ندارد. مسئله گفتن به تنهایى دردها را دوا نمیكند.
در شرايطى كه دارند اسلام را از بين مى‌برند، بساط اسلام را به هم مى‌زنند، خاموش ننشينيد! مانند نصرانى‌ها كه نشستند در باره روح‌القدس و تثليث صحبت كردند تا آمدند آنها را گرفته، از بين بردند.
بيدار شويد و به اين حقائق و واقعيت‌ها توجه كنيد!
به مسائل روز توجه كنيد!
خودتان را تا اين اندازه مُهمَل بار نياوريد!
شما با اين اهمال‌كاری‌ها میخواهيد كه ملائكه، اجنحه خود را زير پاى شما پهن كنند؟!
مگر ملائكه تنبل پرورند؟!
ملائكه بالشان را زير پاى امير‌المؤمنين(ع) پهن مى‌كنند.
چون مردى است كه به درد اسلام مى‌خورد، اسلام را بزرگ مى‌كند، اسلام به واسطه او در دنيا منتشر مى‌شود…
براى شما كه جز مسئله گفتن تكليفى نداريد خضوع، معنى و مورد ندارد!
کتاب ولایت فقیه و حکومت اسلامی، صفحه ۱۴۳
درباره حضرت مهدی دعاهای زیادی سفارش شده است که یکی از مهم ترینِ این ادعیه، دعای غریق است.
امام صادق فرمودند: به زودی شُبهه ای برای شما رخ می دهد و بدون نشانه ی هدایت و امامی که دیده شود می مانید. در این زمان کسی نجات پیدا نمی کند مگر این که “دعای غریق” را بخواند و فرمودند بگویید: يَا اللَّهُ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ، يَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِي عَلَى دِينِكَ.
کمال الدین ، ج۲ ، ص۳۵۲
سفارش شده در دوره آخرالزمان ، برای در امان ماندن از فتنه ها، «دعای غریق» زیاد خوانده شود.
این اندوه از نشانه های دوستی و علاقه به حضرت است. دلیلِ اینکه این کار از نشانه های اهل ایمان است، روایات بسیاری است که از امامان رسیده. روایاتی که بیان کرده اند از نشانه های یک فرد شیعه آن است که در اندوه امامان ناراحت باشد و تردیدی نیست غیبت مولایمان و غم هایی که بر ایشان وارد میشود، از بزرگترین علل اندوه امامان است.
امام صادق فرمودند: شخصِ اندوهگین به خاطر ما (اهل بیت) که غم و اندوهش برای ظلمی باشد که بر ما وارد شده، نفس کشیدنش، تسبیح گویی است و ناراحتی اش برای ما، عبادت است.
مکیال المکارم؛ اصول کافی ج۲
مرحوم توسلی نقل کردند که: «یک شب متوجه شدم امام با صدای بلند گریه می‌کند. من هم متأثر شدم و شروع کردم به گریه کردن. ایشان متوجه من شدند و فرمودند: فلانی! تا جوان هستی، قدر بدان و خدا را عبادت کن. لذت عبادت در جوانی است. آدم وقتی پیر میشود، دلش می‌خواهد عبادت کند اما حال و توانی برایش نیست.»
برگرفته از کتاب «برداشت‌هایی از سیره‌ی امام_خمینی»، ج۱
