رحیم قمیشی رزمنده و آزاده دوران دفاع مقدس با اشاره به حال و هوای این روزهای جامعه در مقابله با بیماری کرونا و تشابه آن با روزهای اسارت نوشت: «می‌پرسد وقتی اسیر بودی چه‌کار می‌کردی که آنجا حوصله‌ات سر نرود؟ می‌گوید واقعا ناامید نمی‌شدی؟ اصلا می‌خندیدید؟! می‌گویم معلوم است عزیزم، ما آنجا هم زندگی شیرینی برای خودمان تعریف کرده بودیم، و از هر لحظه‌اش لذت می‌بردیم. نمی‌تواند قبول کند. می‌گوید می‌دانم نمی‌خواهی بگویی که خیلی هم سخت بوده. قسم می‌خورم اینطور نیست. ول کن نیست!
حوصله‌اش سر رفته، از همین سه هفته خانه‌نشینی کرونا خیلی خسته شده. دلش گرفته، لحظه شماری میکند بشود کمی پرسه بزند توی خیابان‌ها، دوستانش را ببیند. کافه‌ای برود، مسافرتی برود. قول می‌دهم برایش از آن روزها بگویم و قول می‌گیرم باورش کند.
می‌دانی عزیزم، ما زنده ماندن برای‌مان یک هدف بود آنجا، خجالت نمی‌کشیدیم بگوییم «می‌خواهیم زنده بمانیم»، همین‌که یک روز می‌گذشت و زنده بودیم، همان اردوگاه، در همان غربت و تنهایی، جشنی داشتیم، آواز می‌خواندیم، می‌دانستیم بعد از هر سختی حتما یک گشایشی هست، هر چقدر سختی بیشتر، راحتی‌اش هم بیشتر. می‌دانستیم انتهای هر دالان دراز تاریک، منظره‌ای دلنواز منتظر ماست. برکه آبی با پرنده‌هایی عاشق. آسمانی آبی و قشنگ و درختانی جوانه‌زده و پر از غنچه‌های گل.
می‌دانی، آنجا تنهایی که می‌نشستیم، می‌شمردیم کارهای نکرده‌مان را، می‌شمردیم جاهای نرفته‌مان را، و قول می‌دادیم به خودمان، بابت کارهایی که با رهایی‌مان باید می‌کردیم. باید می‌رفتیم کلاس آموزش موسیقی، باید می‌رفتیم جهانگردی، می‌رفتیم یادگیری آشپزی، کیک‌پزی، می‌رفتیم کوهنوردی. می‌رفتیم کویر و شب آنجا آتش روشن می‌کردیم دور هم، می‌دانستیم چقدر به ما حتما خوش می‌گذرد. ما همه آن جاهای زیبا را، قبل‌تر یادمان رفته بود.
می‌دانی، زیارت بعد از آن وقت‌هایی که نمی‌شود رفت، چه مزه‌ای می‌دهد، می‌دانی دیدن دوباره دوستان قدیمی، چه لذتی دارد؟ می‌دانی پیدا کردن گمشده‌هایت، اصلا «پیدا کردن خودت»، چقدر هیجان انگیز است!
اگر اسارت و زندان نبود، من هیچ‌کدام را نداشتم. اصلا حقیقت‌اش را بگویم؟ خدا وقتی می‌خواهد عمر دوباره‌ای به آدم‌ها بدهد، همینجوری میکند. یک وقت از او دلگیر نشوی. تقصیر خودمان است که خیلی فراموشکاریم.
مجبور می‌شود وسط طوفان، ببردمان لبه قایق، خوب تکان‌مان بدهد، دل‌مان را حسابی بریزد؛ و برمان گرداند. می‌خواهد بیدارمان کند، چشم‌هایمان را باز کند، ما هم آن روزها محکم می‌چسبیدیم به آغوش‌اش، غرق بوسه‌اش می‌کردیم، با خدا می‌خندیدیم که این همه فکرمان هست.
می‌گویم حالا تو هم قبول کن این یک دوره است. برای پیدا کردن خود گمشده‌ات، تا از تکرار بیایی بیرون، خدا می‌خواهد یادت بیاورد «تو آزاد بودی» و ندانستی، تو انسانی بزرگ بودی و ندانستی، تو محبوب بودی و ندانستی، تو زندگی داشتی، دوستت داشتند، دلتنگت می‌شدند، منتظرت می‌نشستند، خیلی‌ها آرزوی دیدنت را داشتند، و تو ندانستی.
می‌دانی عزیزم، اصلا خدا که دوستت داشته باشد سربه‌سرت می‌گذارد. ناگهان نقشه زندگی‌ات را عوض میکند، چشم‌هایت را به زور باز میکند، ناگهان عاشقت میکند. این دلتنگی‌ها، این خستگی‌ها، این بی‌حوصلگی‌ها، همه‌اش نشانه‌های همان عشق است.»
روزی شخص نانوایی مردی با لباس کهنه و فقیرانه ای را دید که به طرف مغازش می‌آید..با خودش گفت حتما این فقیری است که می خواهد نانی را گدایی کند.وقتی آن مرد رسید گفت نان تمام شده،مرد از آنجا دور شد..دوست نانوا که آن مرد را از سر کوچه دیده بود به نانوا رسید و گفت"او را شناختی.؟*
نانوا گفت نه..حتما فقیری بود که نان مجانی می خاست و من به او گفتم نان تمام شده..دوست نانوا گفت وای بر تو..آن مرد استاد و زاهد بزرگ شهر است..نانوا تا فهمید به سمت زاهد دوید و گفت مرا ببخش که شما را نشناختم..و از زاهد خواهش کرد که او را به شاگردی قبول کند زاهد قبول نکرد ولی نانوا اصرار کرد که اگر مرا به شاگردی قبول کنی تمام شهر را نان مجانی دهم…زاهد به خاطر شرطش او را قبول کرد…
روزی در کلاس درس نانوا از زاهد پرسید که ای شیخ"جهنم کجاست؟ شیخ گفت جهنم جاییست که تکه نانی را برای رضای خدا ندهند و شهری را برای رضای بنده ای نان دهند…*
استاد_فرحزاد :
خیلی از افراد در حال یاس به خودکشی دست می زنند. در مکتب ما گفته شده که هیچ وقت از رحمت خدا ناامید نباشید. رحمت خدا خیلی گسترده است. امام علی (ع) به فرزندش امام حسین (ع) می فرماید: فرزندم، هیچ وقت گناهکار را از رحمت خدا ناامید نکن، چه بسا کسی که اعتکاف ( ثابت ماندن در کاری )به گناه کرده اند ولی عاقبت آنها به خیر می شود.
فردی به دیدن یکی از کارگزاران مامون رفت. دید که او روزه خواری می کند. پرسید که چرا روزه می خوری ؟ او گفت: من از آمرزش الهی مایوس هستم زیرا می دانم خدا من را نمی بخشد. من چندین سادات را به دستور مامون اعدام کرده ام. این جرم بزرگی است.پس من برای چه روزه بگیرم و نماز بخوانم زیرا دیگر خدا من را نمی آمرزد.
آن فرد پیش امام رضا (ع) رفت و حرف کارگزار مامون را گفت. امام فرمود: گناه این حرف از گناه کشتن سادات بالاتر است. پس شما نباید ناامید باشید حتی اگر گناه بزرگی انجام داده باشید.
یکی از بزرگان فرمودند: شیطان هم در طاعات و هم در گناهان ما طمع دارد. شیطان بعد از اینکه ما را به گناه وادار کرد، می گوید که آب از سر تو گذشته است. اگر شیطان انسان را مایوس کرد کاملا بر او مسلط می شود. شیطان در عبادات ما را به غرور وا می دارد.
پایگاه برنامه سمت خدا
✍ حضرت علی (ع) در فرمایشی مهم گناهان را به سه دسته کلی تقسیم کرده‌اند:
✅ گناهان سه دسته هستند:
1⃣گناهانی که بخشیده می‌شوند
2⃣گناهانی که بخشینده نمی‌شوند
3⃣گناهانی که برای مرتکبین آنها، هم امید عفو داریم و هم نگران عذاب هستیم.
? امّا گناه مغفور، گناهی است که خداوند بر اثر آن بنده‌اش را در دنیا عذاب داده است؛ و خداوند بزرگوارتر است از آنکه بندۀ خود را دوبار عذاب کند.
? و امّا گناه غیر مغفور، ستمی است که بندگان خدا بعضی به بعض دگر می‌نمایند. خداوند چون برای خلائق ظاهر شود سوگندی بزرگ بر خویشتن یاد کرده است و گفته است: خداوند برای بندگانش قصاص میکند، و حقّ بعضی را از بعضی دیگر می‌ستاند؛ بطوریکه برای هیچ بنده‌ای در نزد دیگری تظلّم و دادخواهی باقی نماند. و سپس همه را به معرض حساب گسیل می‌نماید
? و اما گناه دسته سوم گناهی است که خدا آنرا بر مخلوقات پوشانده و به او توفیق توبه داده است و او از یک طرف از گناهش می‌ترسد و از طرف دیگر به رحمت خدایش امیدوار است، و حال ما هم اینچنین است که هم امید به رحمت خدا داریم و هم از عذاب او میترسیم
? اصول الکافی، ج2، ص: 443
مسؤولیت رھبری حفظ نظام و انقلاب است. وظیفه اصلی رھبری این است که مراقب باشد این بخشهای
مختلف آھنگ ناساز با نظام و اسلام و انقلاب نزنند. ھرجا چنین آھنگی به وجود بیاید، جای حضوررهبری است.
رھبری ھم یک شخص نیست. یک آدم، یک طلبه یک علی خامنه ای، یا علی خامنه ای های فراوان دیگری که هستند؛نیست.
رھبری یک عنوان و یک شخصیت و یک حقیقت برگرفته از ایمان و محبت
و عشق و عاطفه مردم و یک آبروست.
صدھا نفر مثل علی خامنه ای در راه این حقیقت جان وآبرویشان رامیدهند؛اهمیتی هم ندارد.بنده که چیزی نیستم
امام بزرگوار ما ھم - که به معنای حقیقی نامه برای این امت؛امام دلهابود-
ھمینطور بود. او حاضر بود برای حفظ نظام و حفظ رھبری نظام،
آبرویش را بدھد.
? ١٩ تیرماه ١٣٧٩ | بیانات در دیدار مسئولان و کارگزاران نظام جمھوری اسلامی ایران
