به دنيا پا نهاده اي
درست مانند:كتابي باز،ساده ونانوشته،
بايد سرنوشت خود را رقم بزني،
خود،ونه،كس ديگر
چه كسي مي تواند چنين كند؟چگونه؟
چرا؟به دنيا آمده اي!؟هم چون يك بذر زاده شده اي،
مي تواني همان بذر بماني و بميري،
امّا،مي تواني گل باشي و بشكفي،
مي تواني درخت باشي و ببالي!!
اگرشما 60سال عمركنيد25سال به طورشبانه روزي كاركرده ايد.
20سال به طورشبانه روزي خوابيده ايد.
2/5سال-به طور شبانه روزي –خوابيده ايد.
1/5سال-به طور شبانه روزي-درحالت ادرار يا مدفوع كردن بوده ايد.
اكنون از خود سوال كنيد:-در طول عمر خود چند ساعت به مطالعه ياتفكر پرداخته ايد؟
-آيا عمر شما حاصل ديكري جز توليدات فوق داشته است؟
پيشنهاد مي كنيم:يك بار ديگر اين ارقام را بخوانيد!
اگر از ته دل خنديدي يا گريه كرديد،به خود اميدوارباشيد!ولي اگر…؟!
امام جواد(ع)مي فرماد:
ملاقات وديدار با دوستان وبرادران،موجب صفاي دل ونورانيت آن مي
گردد وسبب شكوفايي عقل و درايت خواهد گشت،گرچه در مدت زماني
كوتاه انجام پذيرد.
امالي المفيد/ص329
امام جواد(ع)مي فرماد:
اعتماد به خدا بهاي هر چيز ارزشمندي است ونردباني براي بالا رفتن
به سوي هر بلندي است.
بحارالانوار/ج75/ص36
زمين يك بار ديگر برخود مي لرزد؛آسمان يك بارديگر بغض تلخش را فرو مي خورد؛ خورشيد يك بارديگر ضجّه ي حيرت ازنور گريزي خفاش صفتان را سر مي دهد و جهان يك بار ديگر غبار سياه عزاي اهل بيت(ع) رابرسر مي ريزد.
ناله ها از پي هم كائنات رابه لرزه درآورده است:كوه مي نالد:آه از زهر!دريامي خروشد:آه از جگرهاي سوخته از زهر!جنگل ضجّه مي زند:آه از نهال نوشكفته اي كه در بهار خشكانده شد!رود فرياد برمي آورد: آه ازلحظه هاي جان سوزتشنگي….!
تمام عالم درتب وتاب عروج اين روح مقدس مي سوزد وصداي مويه ي باد همهمه ها را در هم مي پيچد كه: «واي از لحظه اي كه خبر برهاديِ هشت ساله رسد.»
طلبه پايه پنجم خانم زهرا جوادي فر
پنجم ذي القعده،سيد بن طاووس،سوره پرواز را تلاوت كرد.(664 ق)
سحري درمرداب سامرا،صداي مولايش،حضرت حجت(عجل الله) را آشكارا شنيد كه براي پيروانش دعا مي كرد:«پروردگارا! شيعيان از پرتونورما وباقيمانده ي گل وجودما،آفريده شده اندوگناهان فراواني به گرمي دوستي و ولايت ما انجام داده اند،پس اگر گناهانشان ميان تو وآنها،فاصله اي پديد آورده،ميان آنها اصلاح كن و گناهانشان را ازخمس ماجبران فرما. پروردگارا!آنها را ازآتش دوركرده ودربهشت جاي ده وهمراه دشمنان ما درخشم وعذاب خويش نيفكن.»
{نجم الثاقب،ص296}