استاد ما حجت الاسلام صنیعی تهرانی میگفت دوران نوجوانی در محضر سیدعبدالکریم کشمیری بودیم این داستان رو زبان خود ایشون شنیدیم

آیت الله کشمیری می‌فرمود در هند یه مرتاضی بود، این توانایی رو داشت که اگر اسم شخص و مادرش رو بهش میگفتیم، بهت میگفت که طرف زنده‌س یا مرده و کجا دفنه. ازش چند نفر رو پرسیدیم کاملا درست جواب داد. مثلا آیت الله بروجردی رو پرسیدیم، گفت: کُم کُم. منظورش قم بود. یعنی قم هستش پرسیدیم زنده‌س یا مرده، گفت مرده. آیت الله کشمیری اهل کشمیر بود و زبان هندی رو بلد بود

این مرتاض این توانایی رو داشت که بفهمه منظور ما چه کسی هست. چون مثلا اسمها خیلی مشترک هستش، شاید تو کل دنیا چندهزار آدم وجود داشته باشه که اسمش محمد باشه و اسم مادرش هم مثلا فاطمه. ولی این شخص میفهمید معنا و منظور چه کسی هست. این قدرت رو داشت که شرق و غرب عالم رو ببینه و میگفت شخص کجاست و آیا روی خاک هست یا زیر خاک

آیت الله کشمیری گفت دیدیم وقت خوبیه ازش درباره امام زمان(عج) بپرسیم ببینیم حضرت کجاست و مرتاض چی میگه. گفتیم مهدی فرزند فاطمه. مرتاض یکم صبر کرد و گفت چنین کسی رو متوجه نشدم. اونی که منظور شماس این اسمش نیست. ماهم دیدیم اشتباه گفتیم، اسم امام زمان محمد هستش، مهدی لقب حضرته، مادر حضرت مهدی هم باید نرجس بگیم نه حضرت زهرا(س)

به مرتاض گفتیم، محمد فرزند نرجس. دیدیم مرتاض بعد از چند لحظه مکث، رنگ و روش عوض شد و یکم جا خورد و کمی عقب رفت چندبار گفت این کیه؟ این کیه؟ گفتیم چطور مگه؟
اینجای تعریف کردن داستان که رسید آیت الله کشمیری شروع کرد به گریه کردن

به مرتاض گفتیم این امام زمان ماست. گفت هرجای عالم که رفتم این شخص حضور داشت، همه جا بود. جایی نبود که این شخص نباشه

آیت الله مدنی در نطقی که در جمع خبرگان ملّت داشتند و آن هم در سال های اول انقلاب (حدود سال ۵۸ یا ۵۹) هشدار تکان دهنده ای به شخصیِت های مطرح و انقلابیون آن زمان دادند که امروز عمق آن را بیشتر درک می کنیم…

شهید مدنی با اشاره به ماجرای »یوسف و زلیخا« در قرآن حکیم به آن قسمت داستان اشاره کرد که وقتی زلیخا از عیب گیری زنان مصر با خبر شد آنان را به ضیافتی دعوت کرد و به دست آنان کارد و ترنجی داد و در میان مهمانی به یوسف دستور داد که وارد ضیافت شود، آمدن یوسف همان و بریده شدن دست زنانی که ملامت گر زلیخا بودند همان!
سپس آیت الله مدنی با گریه دردناک پشت تریبون ادامه دادند: »آقایان! نکند در محشر و قیامت، محمدرضا (پهلوی) جلوی ما را بگیرد و بگوید دیدید شما هم وقتی به دستتان ترنج دادند دستتان را بریدید و مثل من کاخ نشین و طاغوتی شدید!»
“واقعا زیباست”

راه خانه‌ام را بلدم

 نویسنده: مریم حضرتی
 تعداد صفحات: ۱۵۰ صفحه

«راه خانه‌ام را بلدم» یکی از جدیدترین آثار منتشر شده در خصوص شهدای مدافع حرم هست.
عذرا شوقی در این کتاب راویتگر ۱۴ سال زندگی مشترک خود با شهید فرید کاویانی میشه و فراز و فرودهای یک زندگی ساده و عاشقانه رو پیش روی خواننده قرار میده.

 فرید آرماتور بند ساده‌ای هست که از ابتدای جنگ در سوریه، بسیجی وار به این کشور میره تا با ساخت سنگر و استحکامات دفاعی، مدافعان حریم اهل بیت رو یاری کنه.
خبر شهادت فرید در روزهای گرم مرداد ماه ۱۳۹۵ با پیچیدگی خاصی به عذرا میرسه. در این زمان فرزند سومشون احمدرضا هنوز شیرخواره هست.

حکایت اول:

از کاسبی پرسیدند:چگونه در این کوچه پرت و بی عابر کسب روزی میکنی؟ گفت: آن خدایی که فرشته مرگش مرا در هر سوراخی که باشم پیدا میکند!! چگونه فرشته روزیش مرا گم میکند!

حکایت دوم:

پسری با اخلاق و نیک سیرت، اما فقیر به خواستگاری دختری میرود…
پدر دختر گفت:تو فقیری و دخترم طاقت رنج و سختی ندارد، پس من به تو دختر نمیدهم…پسری پولدار، اما بدکردار به خواستگاری همان دختر میرود، پدر دختر با ازدواج موافقت میکند و در مورد اخلاق پسر میگوید:انشاءالله خدا او را هدایت میکند…!دختر گفت:پدر جان؛ مگر خدایی که هدایت میکند، با خدایی که روزی میدهد فرق دارد؟

حکایت سوم

از حاتم پرسیدند: بخشنده تر از خوددیده ای؟گفت: آری…
مردی که دارایی اش تنها دو گوسفند بود؛بکی را شب برایم ذبح کرد… از طعم جگرش تعریف کردم…صبح فردا جگر گوسفند دوم را نیز برایم کباب کرد…گفتند: تو چه کردی؟گفت: پانصد گوسفند به او هدیه دادم…گفتند: پس تو بخشنده تری…گفت: نه، چون او هر چه داشت به من داداما من اندکی از آنچه داشتم به او دادم…

حکایت چهارم:
عارفی راگفتند:خداوند را چگونه میبینی؟گفت آنگونه که همیشه میتواند مچم را بگیرد، اما دستم را میگیرد…

نمی‏توانی زن پرست باشی و روحت آزاد باشد، پول پرست باشی و روحت آزاد باشد و درواقع نمی‏توانی شهوت پرست باشی، خشم پرست باشی. پس اگر می‏خواهی واقعاً آزاد باشی، روحت را باید آزاد کنی.

 چقدر در همین زمینه ما بیانات عجیبی داریم! حدیثی دیدم در شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید که روزی رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم به میان اصحاب صفّه‏ رفتند. یکی از آنها گفت: یا رسول اللَّه! من در نَفْس خودم این حالت را احساس می‏کنم که اصلًا تمام دنیا و مافیها درنظر من بی‏قیمت است. الآن در نظر من طلا و سنگ یکی است، یعنی هیچ کدام از اینها نمی‏تواند مرا به سوی خودش بکشد. نمی‏خواهد بگوید که استفاده من از طلا و از سنگ یک جور است؛ بلکه قدرت طلا و قدرت سنگ در این که من را به سوی خودش بکشاند یکی است.

 رسول اکرم نگاهی به او کرد و فرمود: « اذاً انْتَ صِرْتَ حُرّاً ؛ » حالا من می‏توانم به تو بگویم که مرد آزادی هستی.

معلم شهید آیت الله مرتضی مطهری (ره)