این روزها آنقدر کالا و خدمات در دنیا تولید می شود و آنقدر تولید و عرضه و تبلیغ آنها تخصصی و پیچیده شده است که مصرف کننده بدون حمایت قانون ممکن است متضرر شود. به همین دلیل قانون برای مصرف کنندگان حقوقی در نظر گرفته است.در تقویم رسمی کشور هم روز 9 اسفند ماه به عنوان ((روز ملی حمایت از حقوق مصرف کنندگان)) تعیین شده است.

این حقوق چه هستند؟

1. مصرف کننده حق دارد درباره کالا یا خدماتی که به او ارائه می دهند اطلاعات کافی دریافت کند. اطلاعاتی مثل قیمت کالا، علامت تجاری تولیدکننده، وزن، درجه و کیفیت، مواد اولیه و دستورالعمل های ضروری و…

2. مصرف کننده حق انتخاب دارد و نباید او را مجبور کنند از یک نوع خاص از کالا و خدمات استفاده کند

3. کالا و خدمات باید ایمن باشد. عرضه کنندگان کالاو خدمات باید از مواد اولیه سالم و مرغوب استفاده کنند و از استانداردهای لازم برخوردار باشند

4. دولت باید با نظارت و بازرسی بر تولید و عرضه و مقابله باگرانفروشی و همچنین با حمایت از اتحادیه ها و انجمنهای غیر دولتی از مصرف کنندگان حمایت کند.

در کشور ما سه نهاد اصلی وجود دارند که پیگیر حقوق مصرف کنندگان هستند:

1 . سازمان تعزیرات حکومتی

2. سازمان حمایت از مصرف کنندگان و تولیدکنندگان

3. مؤسسه‌ی استاندارد و تحقیقات صنعتی

حجت الاسلام والمسلمین محمد باقریان کارشناس علوم قرآنی درباره جایگاه والدین گفت: رب العالمین جایگاه ویژه ای برای پدر و  مادر شبیه جایگاه خود قرار داده است. در روایات آمده است که رضایت پدر و مادر رضایت خداست و ناخشنودی و ناخرسندی آن ها ناخرسندی خداست.

وی در همین راستا افزود: در قرآن کریم خداوند می فرماید: "اَنِ اشْکُرْ لی و لِوالِدَیْکَ". در اینجا خدا تشکر را مختص خود ندانسته بلکه بعد از اسم خود که به خدا بر می گردد از پدر و مادر یاد می کند و این نشان دهنده جایگاه ویژه ای است که خدا برای پدر و مادر قائل است.

این کارشناس علوم قرآنی درباره احترام فرزندان به والدین اظهار کرد:در سوره لقمان آیه 14 خداوند متعال با جمله “اَنِ اشْکُرْ لی و لِوالِدَیْکَ” از بندگان خواسته است تا به والدین احترام و تشکر کنند. همچنین در آیه 23 سوره اسراء نیز آمده است "وَقَضَىٰ رَبُّکَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِیَّاهُ وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا". حکم کردیم بر همه که جز خدا کسی را نپرستید و به پدر و مادر نیکی کنید، احسان بر به پدر و مادر بعد از عبودیت خدا آمده است که این یعنی جایگاه والدین خدایی است.

حجت الاسلام والمسلمین باقریان ادامه داد: در روایات آمده است که “انَّ رَجُلًا سألَ رَسُولَ اللّهِ ما حَقُّ الْوالِدَیْنِ عَلى وَلَدِهِما؟ قالَ:هُما جَنَّتُکَ وَ نارُکَ". مردى از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) پرسید: حق پدر و مادر بر فرزند چیست؟ حضرت فرمود: آن دو بهشت و جهنّم تو هستند. اگر با آن ها به درستی و نیکی رفتار کنید بهشتی و اگر با ناملایمت و با خشم رفتار کنی جهنمی هستید. تعاریفی که درقرآن آمده و از منابع و روایات رسیده نشان می دهد که پدر و مادر جایگاه ویژه ای بعد از خدا دارند و حتی از ائمه اطهار(علیه السلام) به عنوان پدر و مادر ما یاد می شود.

وی خاطرنشان کرد: عباراتی مانند "امام کالوالد الشفیق"، مانند پدر مهربانی و مادر دلسوز در خطبه امام رضا(علیه السلام) و "أَنَا وَ عَلِیٌّ أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّة". من و علی  دو پدر این امت هستیم و حضرت زهرا(سلام الله علیها) نیز مادر است، بر این اساس می توان گفت همه معصومین (علیه السلام) به لحاظ نقش تربیت معنوی و روحانی و هدایت و ارشاد امت حق پدری بر گردن امت دارند. این شخصیت ها جایگاه ویژه ای در قرآن و روایات دارند و به عنوان پدر و مادر معنوی ما عنوان و مطرح شده اند.

عَنْ أَبِي الزُّبَيْرعَنْ جَابِرٍ قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص يَقُولُ:

يَجِي‏ءُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ثَلَاثَةٌ يَشْكُونَ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ الْمُصْحَفُ وَ الْمَسْجِدُ وَ الْعِتْرَةُ يَقُولُ الْمُصْحَفُ يَا رَبِّ حَرَّقُونِي وَ مَزَّقُونِي وَ يَقُولُ الْمَسْجِدُ يَا رَبِّ عَطَّلُونِي وَ ضَيَّعُونِي وَ تَقُولُ الْعِتْرَةُ يَا رَبِّ قَتَلُونَا وَ طَرَدُونَا وَ شَرَّدُونَا فَأُجْثُوا لِلرُّكْبَتَيْنِ لِلْخُصُومَةِ فَيَقُولُ اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ لِي أَنَا أَوْلَى بِذَلِك‏.

ابو الزبير از جابر نقل مى‏ كند كه شنيدم پيامبر خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود:

در روز قيامت سه چيز مى‏ آيند و به خدا شكايت مى‏ كنند: قرآن و مسجد و عترت (من). قرآن مى ‏گويد: پروردگارا مرا سوزانيدند و در هم كوبيدند. و مسجد مى‏ گويد: پروردگارا مرا تعطيل كردند و ضايع نمودند. و عترت مى‏ گويد: پروردگارا ما را كشتند و طرد كردند و آواره ساختند. (پيامبر مى‏ فرمايد:) پس من جهت دادرسى زانو به زمين مى ‏زنم و خداوند مى ‏فرمايد: من به اين كار شايسته‏ ترم.

منبع:

الخصال، ج‏1، ص 175باب خصلت هاي سه گانه حديث232

در تاريخ، دو يوسف ذكر شده است؛ يكي يوسف(علیه السلام) فرزند حضرت يعقوب(علیه السلام) است كه داستانش در سوره يوسف آمده است. عشق زليخا نسبت به اين يوسف بوده و ديگري يوسف، همسر حضرت مريم(سلام الله علیها)، مادر حضرت عيسي(علیه السلام)  است.

مريم وقتي به سن بلوغ رسيد و سيزده ساله شد، حضرت زكريا او را به عقد يوسف بن يعقوب بن متي كه پسر عمويش بود درآورد، ولي قبل از اين كه با او همبستر شود، فرشتگان او را به عيسي مژده دادند. يوسف شوهر مريم وقتي فهميد مريم بدون همبستر شدن حامله شده است، دچار شك و ترديد شد، ولي در خواب به او گفته شد نسبت به همسرت شك نداشته باش! مريم از روح القدس حامله شده است و فرزند او عيسي نام دارد. بدين ترتيب شك و ترديد يوسف به مريم از بين رفت. حضرت عيسي كه متولد شد، در دامن مادرش مريم و ناپدريش يوسف تربيت يافت.

منبع:

حسين عمادزاده , تاريخ انبياء, ص 725

پيامبر(صلى الله عليه و آله) به مدت سيزده سال در شهر مكه، مشركين قريش را به توحيد و خدا پرستى دعوت كرده بود اما نه تنها از اين دعوت نتيجه ‏اى حاصل نشده بود بلكه در ايذاء و آزار پيامبر(صلى الله عليه و آله) نهايت كوشش را بعمل آورده بودند. پس از هجرت به مدينه نيز مشركين مكه دائما با مسلمين در حال مبارزه و زد و خورد بودند. اما به تدريج كه سپاه اسلام، پس از جنگ هاى متعدد كوچك و بزرگ ورزيده شده و از نظر تعداد نفرات رو به فزوني گزارد، پيغمبر اكرم (صلى الله عليه و آله) لازم دانست كه به سوى مكه رفته و شهر محل تولد خود را - كه در اثر توطئه قريش، شبانه از آنجا هجرت كرده بود- تصرف كند.

بعضى از مسلمين در انديشه فرو رفته واز سرانجام كار خود بيمناك بودند، ولى رسول خدا (صلى الله عليه و آله) آنها را به فتح و پيروزى بشارت مى‏ داد زيرا وعده فتحى را كه خداوند به او فرموده بود از اين آيه استنباط مي كرد: «لقد صدق الله رسوله الرؤيا بالحق لتدخلن المسجد الحرام ان شاء الله امنين».  همچنين سوره نصر نيز كه پيش از فتح مكه نازل شده بود به فتح مكه و اسلام آوردن مردم آن شهر دلالت داشت.

هدف اصلى پيامبر (صلى الله عليه و آله) اين بود كه فتح مكه به احترام خانه خدا، بدون جنگ و خونريزى انجام شود بدين جهت ابتداء انديشه خود را در مورد حركت به سوى مكه از مسلمين پنهان مى‏ داشت كه مبادا اين موضوع به اطلاع قريش برسد و تنها كسى را كه امين و راز دار خود دانسته و با او مشورت مي كرد على (عليه السلام) بود. اما پس از مدتى چند نفر از اصحاب را نيز از اين مطلب آگاه گردانيد. يكى از مهاجرين بنام «حاطب» كه در مكه اقوامى داشت و از مقصود پيغمبر با خبر شده بود نامه‏ اى نوشته و آنرا بوسيله زنى به مكه فرستاد تا قريش را از تصميم پيغمبر آگاه كند. خداوند تعالى رسول اكرم صلى الله عليه و آله را از ماجرا آگاه ساخت و آن حضرت على (عليه السلام) را با زبير براى استرداد نامه به سوى آن زن فرستاد و آنها در راه به او رسيده و نامه را باز گرفتند.

رسول خدا صلى الله عليه و آله در اوائل رمضان سال هشتم هجرى با سپاهيان خود كه از مهاجر و انصار تشكيل شده و بالغ بر دوازده هزار نفر بودند به قصد فتح مكه از مدينه خارج گرديد. هنگامي كه به نزديكى‏ هاى مكه رسيدند، عباس بن عبد المطلب براى ترسانيدن قريش از كثرت سپاهيان اسلام - كه با ساز و برگ كامل مجهز بودند - به سوى مكه شتافت. اهالى مكه نيز از آمدن پيغمبر كم و بيش آگاه بودند. بدين جهت ابوسفيان براى كسب اطلاع از مكه بيرون آمد و در راه به عباس رسيد. عباس بن عبد المطلب كثرت مسلمين، مخصوصا ايمان قوى و روح سلحشورى آنها را به ابوسفيان نقل كرد و او را از عواقب وخيم مقاومت در برابر سپاهيان اسلام بر حذر داشت و قانعش نمود كه به خدمت رسيده و تسليم شود.

ابوسفيان از روى اضطرار و ناچارى پذيرفت و به حمايت عباس از ميان درياى سپاه - در حالي كه از قدرت و شوكت آن متحير شده بود - گذشته و به خدمت پيغمبر رسيد و پس از مختصر گفتگو اسلام آورد. ابوسفيان كه مدت، 21 سال كفار قريش را عليه آن حضرت تحريك و تجهيز مي كرد اكنون در برابر آن قدرت و عظمت سر تسليم فرود آورده و با ديده اعجاب و شگفتى به آن سپاه منظم و منضبط مي نگريست و انتظار عفو و بخشش از گذشته را داشت. پيغمبر اكرم به نص قرآن كريم داراى خلق عظيم و رحمة للعالمين بود ابوسفيان را به مكه فرستاد تا براى كسانى كه اسلام آورده ‏اند امان بگيرد.

رسول خدا صلى الله عليه و آله پرچم را كه ابتداء در دست سعد بن عباده بود (از اين نظر كه او ممكن است با اهالى مكه با خشونت و جدال رفتار كند) به دست على عليه السلام داد و با سپاه مسلمين در حاليكه جاه و جلال آنها چشم هر بيننده را خيره و مبهوت مي كرد وارد مكه شد و در مقابل درب كعبه ايستاد و گفت:

لا اله الا الله وحده وحده صدق وعده و نصر عبده…

آنروز اولين روزى بود كه شعائر توحيد و خدا پرستى علنا در مكه اجرا گرديد و بانگ اذان بلال كه بر فراز كعبه ايستاده بود با آهنگ دلنشين در فضاى مكه طنين ‏انداز شد و مسلمين به پيغمبر صلى الله عليه و آله اقتداء كرده و نماز خواندند سپس آن حضرت اهل مكه را كه منتظر عقوبت و انتقام از جانب او بودند مورد خطاب قرار داد و فرمود: «ماذا تقولون و ماذا تظنون؟»؛ در حق خود چه مي گوئيد و چه گمان داريد؟ گفتند: نقول خيرا و نظن خيرا اخ كريم و ابن اخ كريم و قد قدرت؛ سخن به نيكي گوئيم و گمان نيك داريم، برادرى كريم و برادر زاده كريمى و بر ما قدرت يافته ‏اى. رسول اكرم صلى الله عليه و آله را از كلام آنان، رقتى روى داد و فرمود من آن گويم كه برادرم يوسف گفت؛ «لا تثريب عليكم اليوم». آنگاه فرمود: «اذهبوا فانتم الطلقاء»؛ برويد كه همه آزاديد. اين عفو عمومى در روحيه اهالى مكه تأثير نيكو بخشيد و همه بى اختيار محبت آن حضرت را در دل خود جاى دادند.

بدين ترتيب در بيستم ماه رمضان سال هشتم هجري، سپاه اسلام وارد مكه شد و كعبه و مسجد الحرام را از لوث بت و بت پرست پاك كرد. در اين روز علي عليه السلام بردوش پيامبر رفت و بت هاي كعبه را بر زمين انداخت. 

منبع:

على كيست؟، فضل الله كمپانى