پریشان و مضطر واقعی کیست؟

✅در تفسیر آیه ی:"أَمَّنْ یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ یَکْشِفُ السُّوءَ وَ یَجْعَلُکُمْ خُلَفاءَ الْأَرْض”
(سوره نمل، آیه۶۲)
(آیا بت ها بهترند) یا آن کسی که وقتی درمانده او را می خواند، اجابتش می کند و بدی و گرفتاریش را بر طرف می سازد و شما را در زمین، جانشین (گذشتگان) قرار می دهد؟

✅امام صادق علیه السلام می فرمایند:

?این آیه درباره قائم از آل محمد علیهم السلام نازل شده است.

? سوگند به خدا، #مضطر و درمانده (واقعی) اوست.

? زمانی که در مقام ابراهیم دو رکعت نماز گزارد، خدا را با تضرع می خواند، خدا او را اجابت می کند و بدی و گرفتاری او را از بین می برد و او را در زمین خلیفه قرار می دهد.

?ترجمه منتخب الأثر، جلد۴، صفحه۱۳

?چه مصائبی بر امام زمان عجل الله فرجه که مالک همه کره زمین است و تمام امور به دست او انجام می‌گردد، وارد می‌شود، و آن حضرت در چه حالی است و ما در چه حالی؟!

?او در زندان است و خوشی و راحتی ندارد، و ما چقدر از مطلب غافلیم و توجه نداریم!

? کسانی که در خواب و بیداری تشرف حاصل نموده‌اند، از آن حضرت شنیده‌اند که فرموده است: « برای تعجیل فرج من زیاد دعا کنید».

?خدا می‌داند تعداد این دعاها باید چقدر باشد تا مصلحت ظهور فراهم آید. قطعاً اگر کسانی در دعا جدی و راستگو باشند و به همّ و ناراحتی اهل‌بیت علیهم‌السلام مهموم، و به سرور آنان مستبشر باشند، مُبْصَراتی خواهند داشت و قطعاً مثل ما چشم بسته نیستند.

?باید دعا را با شرایط آن کرد و توبه از گناهان از جمله شرایط دعاست، چنان‌که فرموده‌اند: «دُعآءُ التائِبِ مُسْتَجابٌ؛ دعای شخصی که توبه کند، اجابت می‌گردد». نه اینکه برای تعجیل فرج دعا کنیم و کارهایمان برای تبعید (دورکردن) و تأجیل (به‌تأخیر انداختن) فرج آن حضرت باشد!

? در محضر بهجت، ج۱ ص ۱۱۸

استاد_هراتیان :

?متاسفانه برخی می‌پندارند امام عصر علیه‌السلام بنا به تقدیر حتمی الهی از دیدگان غایب شده است و تا و تا هر زمانی که خداوند بخواهد،در پس پرده‌ی غیبت خواهد ماند و ما باید به وظایف فردی خود عمل کنیم؛آقا-هر وقت که خدا بخواهد- می‌آید و جهان را اصلاح می‌کند! برخی نیز می‌گویند:هنوز جهان آماده نیست و معلوم نیست آن حضرت چه وقت خواهد آمد.

?به این دو گروه باید گفت:اگر بنا بود ظهور با تقاضا و درخواست یک‌پارچه‌ی مردم بی ارتباط باشد‌،پس چرا در روایات رسیده از حضرات معصومین علیه‌السلام و فرموده‌های منجی بشریت ، این‌قدر به دعابرای فرج تاکید و سفارش شده است؟مگر نه این است که قرآن کریم به عنوان یک سنت الهی تاکید فرموده است:

◀️خداوند سرنوشت هیچ قومی را تغییر نخواهد داد مگر آن‌که خود چنین تغییری را در درونشان انجام دهند.

?در حدیث آمده است که حضرت امیرالمومنین علیه السلام در روزهای پایان عمر شریف خویش،در خطاب به یکی از اصحاب‌،ضمن هشدار به رو کردن سختی ها به مردم،سال هفتاد هجری را سال گشایش و پایان بلاها ذکر فرمودند.از این رو،در زمان امام باقر علیه‌السلام ابوحمزه‌ی ثمالی به آن حضرت عرض کرد:آقای من،حضرت امیرالمومنین علیه‌السلام فرموده بودند:در سال هفتاد هجری برایتان گشایش خواهد بود. چرا این گشایش حاصل نگردید؟

◀️امام علیه‌السلام فرمودند:اگر مردم متوجه امام زمان خود می‌شدند،قرار بود در آن سال،کار به مسیر اصلی خود یعنی امامت برگردد؛ولی با تنها ماندن سیدالشهدا علیه السلام و شهادت ایشان در کربلا،این امر تا سال ١۴٠ هجری به تاخیر افتاد،تا آن سال،مردم آن قدر در حفظ اسرار و تعهدی که نسبت به امام زمان خود داشتند بی توجهی انجام دادند که این موعد هم به تاخیر افتاد و نزد ما وقت مشخص دیگری برای این مهم نیست.

?فرض کنید چراغی را برای روشنایی و گرما بخشی، نزد کودکی می گذاریم، اما او از روی جهالت و نادانی به آن سنگ می زند. ما هم برای اینکه بچه به چراغ آسیب نزند، آن را برمی داریم. برداشتن چراغ، دلیل ترس و ناتوانی ما در برابر کودک نیست؛ به عبارت دیگر، ما از قدرت او نمی ترسیم، بلکه از خطا و اشتباه او می ترسیم. امامان بزرگوار ما مانند چراغ های هدایتی هستند که خداوند در مسیر انسان ها نصب کرده است؛ اما در اثر اشتباه و خطای گذشتگان، یازده تن از آنها به شهادت رسیدند و تنها یکی از آنان، یعنی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف باقی مانده است و خداوند برای جلوگیری از اشتباه ما که به آن آسیبی نزنیم، آن حضرت را از دیدگان ما غایب ساخته است و تا هنگامی که احتمال این اشتباه باشد، غیبت آن حضرت همچنان ادامه پیدا می کند و از ظهور او هم خبری نیست که نیست.

?مجله امان شماره ۳۶ /پایگاه حوزه نت