امام سجاد علیه‌السلام در مناجات خویش با خداوند چنین می‌گوید: «إِلهی أَنْتَ الَّذِی فَتَحْتَ لِعِبَادِکَ بَاباً إِلَى عَفْوِکَ سَمَّیْتَهُ التَّوْبَهًْ فَقُلْتَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً فَمَا عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ الْبَابِ بَعْدَ فَتْحِهِ؛ خدایا، تو همان کسی هستی که دری برای بندگانت به‌سوی عفو خود گشودی و آن را توبه نام نهادی و گفتی: به‌سوی خدا توبه کنید، توبه‌ای نصوح. پس اکنون چه عذری دارد کسی که پس از باز شدن این در، وارد آن نمی‌شود؟».
حضرت آیت‌الله بهجت در پاسخ به این سؤال که آیا برای استغفار همان گفتن «استغفرالله» کافی است، می‌فرمود: «استغفار، از توبه است، هر چه مفید این مطلب باشد، ظاهراً [کافی است]؛ همان عزم. «کفی بِالنَّدَمِ توبةً». [اگر] راستی‌راستی نادم باشد، به‌حسب ظاهر، تائب است. اظهارش به استغفار است و به اتوب‌الی‌الله».
پشیمانی از گناه‌ها و کوتاهی‌ها اولین گام برای توبه به درگاه خداوند متعال است. کسی که هنوز از گناه خود غافل است یا آنکه از بدی‌های خود احساس ناراحتی نمی‌کند، چگونه می‌تواند به‌سوی خدا برگردد و از او طلب بخشش کند. توبه پس از ندامت و پشیمانی تحقق می‌یابد، ولی پس از تحقق توبه، پایداری در آن نیز بسیار مهم است؛ چنانکه از امام صادق(ع) درباره معنای توبۀ نصوح چنین آمده: «هو الذَّنبُ الّذی لا یَعودُ فیه أبداً؛ توبه نصوح، گناهی است که هرگز به آن برنمی‌گردد».
منبع:
روزنامه کیهان:سخن آیت‌الله بهجت(ره)
مطلبی در شبکه‌های اجتماعی مبنی بر اینکه کتابی 40 سال پیش شیوع ویروس کرونا را پیشگویی کرده بود، دست به دست می‌شود. گفته می‌شد کتابی با عنوان «چشمان تاریکی» در سال 1981 شیوع این ویروس را پیش‌بینی کرده است و حتی از شهر ووهان به عنوان مرکز اصلی شیوع نام می‌برد. در روزهای اخیر بارها و بارها صفحه‌ای از این کتاب به همراه تصویری از جلد آن در فضای مجازی توسط کاربران به زبان‌های مختلف منتشر شد. به گفته رویترز، دست‌کم 2 هزار توییت و 27 هزار پست راجع به این کتاب در فضای مجازی منتشر شده است. در ایران نیز ادعایی مشابه این موارد در برخی از رسانه‌ها منتشر شده است.
دین کونتز، از نویسندگان آمریکایی است که گاه با نام مستعار «لِی نیکلز» می‌نوشت. هرچند در میان خوانندگان آمریکایی از نویسندگان شناخته شده است و گاه نام او را در میان پرفروش‌های نیویورک‌تایمز نیز می‌بینیم، اما در چند هفته گذشته و در پی شیوع کرونا به شهرتی جهانی رسید. «چشمان تاریکی»، داستان مادری را روایت می‌کند که فرزندش را بعد از سفر از دست می‌دهد. به همراه این پسر، تک‌تک مسافران، سرگروه و راننده بدون هیچ دلیل مشخصی به کام مرگ می‌روند. مادر که در کتاب «کریستینا ایوانز» نام گرفته، درست در زمانی که دارد با مرگ پسرش «دن» کنار می‌آید، با پیام‌های عجیبی مواجه می‌شود. همین پیام‌ها منجر به سفر او به شهر ووهان چین می‌شود؛ شهری که در آن ویروس ووهان-400 شکل گرفته است.
داستان جالب این کتاب و از همه مهمتر، شباهت ویروس کرونا با آنچه کونتز در کتابش آورده، باعث شگفتی بسیاری در میان مخاطبان شده است. اما در نقطه مقابل، عده‌ای نیز بر این باورند که این شباهت‌ها، آنطوری نیست که مخاطبان در فضای مجازی توصیف میکنند.
«چشمان تاریکی» اول‌بار در سال 1981 منتشر شد. در چاپ نخست، از این ویروس با عنوان بیماری عفونی گورکی-400 یاد شد که در روسیه ساخته شده است. این ویروس در چاپ بعدی در سال 1989 به ووهان- 400 تغییر نام داد. برخی از مخاطبان معتقدند که شباهت‌ها به همین‌جا ختم می‌شود؛ زیرا آنچه کونتز در کتابش از ووهان-400 یاد می‌کند، با آنچه ویروس کروناست، متفاوت است. رویترز در گزارش اخیر خود به این موضوع پرداخته، شباهت‌ها و تفاوت‌ها را ذکر کرده و در نهایت به این نتیجه رسیده است که ادعای پیش‌بینی ادعای دروغینی است.
بنا به گفته نویسنده این مقاله؛ تفاوت‌ها بیشتر از شباهت‌ها است. به عنوان نمونه، دوره نهفتگی ووهان-400 در «چشمان تاریکی» چهار ساعت ذکر شده، در حالی که این دوره در کرونا حداکثر 14 روز است. از سوی دیگر، ووهان-400 ویروسی است که در آن احتمال مرگ 100 درصدی ذکر شده در حالی که در کرونا این آمار حدود 2 درصد است. نویسنده مقاله در ادامه ذکر می‌دهد که ووهان-400 در آزمایشگاه تولید شده، اما کرونا- آنطور که تحقیقات نشان می‌دهد- منشأیی غیر آزمایشگاهی دارد و از بازار خرید و فروش حیوانات وحشی منتشر شده است.
از سوی دیگر، نیویورک پست نیز اخیراً در مقاله‌ای عنوان کرده است که انتخاب شهر ووهان از سوی نویسنده، امکانی محتمل بوده چرا که ووهان دارای آزمایشگاه‌های متعدد است. برخی از مخاطبان نیز عنوان کرده‌اند با توجه به بیماری‌های واگیردار ریوی، پیش‌بینی شیوع یک نوع جدید از آن کار عجیبی نیست.
برخی از پست‌ها در رسانه‌های اجتماعی همچنین تصویری از صفحه کتابی را بدون هیچگونه انتساب به اشتراک می‌گذارند و به اشتباه نشان می‌دهند که بخشی از همان کتاب «چشمان تاریکی» است. در این صفحه آمده است: “در حدود سال 2020 بیماری شدیدی مانند پنومونی در سراسر جهان گسترش می‌یابد، به ریه حمله می‌کند و در برابر همه روش‌های درمانی شناخته شده مقاوم است.” طبق ادعای رویترز، این صفحه نیز متعلق به کتاب دیگری با عنوان «پایان روزها» است که به قلم سیلویا براون نوشته شده است.
با وجود همه این تفاوت‌ها و اظهار نظرهای مختلف، به نظر می‌رسد که برنده اصلی این ماجرا کونتز است؛ نویسنده‌ای که در مدت یک‌ماه به شهرتی دست یافت که در تمام طول دوره کاری‌اش با 105 رمان به آن نرسیده بود.
درباره پاسداران باید عرض کنم: اینها کسانی هستند که علی‌رغم همه انگیزه‌هایی که در دنیای مادّىِ امروز برای جوانان وجود
دارد، لباس عفاف و تقوا پوشیدند، به استقبال معنویات رفتند، برای خدا قدم در میدان گذاشتند و هرجا هرچه از وجودشان لازم بود
- جانشان، سلامتیشان و حضورشان در میان خانواده؛ که اینها نعمتهای خداست - همه را تقدیم کردند.
منبع:
(بیانات رهبر انقلاب در دیدار جمعی از پاسداران و بسیجیان 1377/9/2)
چهار چيز از من ياد گير و چهار چيز را به خاطر بسپار !
آقا امیر المومنین علیه السلام به فرزندش امام حسن علیه السلام فرمود: پسرم ! چهار چيز از من ياد گير : همانا ارزشمند ترين بي نيازي عقل است، و بزرگ ترين فقر بي خردي اسـت، و تـرسـناك تــرين تـنــهايي خــود پـــسنـدي اســت، و گـرامـي ترين ارزش خانوادگي، اخلاق نيكوست. وچهار چيز را بخاطر بسپار كه تا به آنها عمل مي كني زيان نبينی:
1 - پسرم ! از دوستي با احمق بپرهيز، چرا كه مي خواهد به تو نفعي رساند اما دچار زيانت مي كند.
2 - از دوستي با بخيل بپرهيز، زيرا آنچه را كه سخت به آن نياز داري از تو دريغ مي دارد.
3 - و از دوستي با بدكار بپرهيز، كه با اندك بهايي تو را مي فروشد.
4 - و از دوستي با دروغگو بپرهيز، كه او به سراب ماند، دور را به تو نزديك، و نزديك را دور مي نماياند.
(حكمت 38، نهج البلاغه )
مرحوم حامد می فرمود:
جناب شیخ رجبعلی شبی در خواب ،فرهاد را دید و به اوگفت:
شماکه این همه استعداد درعشق داشتی چراعاشق خدا نشدی؟اگردرآن وادی افتادی شیرین کجاو شیرین آفرین کجا؟
فرهاد آه سردی کشید و گفت:افسوس که در زمان ما حتی یک نفر نبود که به ما بگوید می توان عاشق خدا شد.اگر من
این را می دانستم به جای شیرین عاشق خدا می شدم .اما شیخ رجبعلی این را بدان که من بعدازمرگ به شیرین خودم
رسیدم.
امام رضا (ع) فرمود:
اگر کسی سنگی را دوست داشته باشد خداوند در روز قیامت با او محشورش می کند.
(عیون اخبار الرضا-ج2-ص269)
منبع:بهترین شاگرد شیخ-صفحه 36-مهدی عاصمی
