امام عليه السلام از آثار مرگبار تعصّبهاى کور و تکبّرها هشدار می دهد و مى فرمايد:

«شراره هاى تعصب و کينه هاى جاهليّت را که در دلهايتان پنهان شده خاموش سازيد، زيرا اين نخوت و تعصب ناروا را که در مسلمان پيدا مى شود از القائات شيطان و نخوتها و فسادها و وسوسه هاى اوست»;

فأَطْفِئُوا مَا کَمَنَ فِي قُلُوبِکُمْ مِنْ نِيرَانِ الْعَصَبِيَّةِ وَ اَحْقَادِ الْجَاهِلِيَّةِ، فَإِنَّمَا تِلْکَ الْحَمِيَّةُ تَکُونُ فِي الْمُسْلِمِ مِنْ خَطَرَاتِ الشَّيْطَانِ وَ نَخَوَاتِهِ، وَ نَزَغَاتِهِ وَ نَفَثَاتِهِ

در اين تعبير امام عليه السلام تعصبهاى ناروا و کينه هاى جاهليّت را تشبيه به آتشى کرده که در اعماق دلها کمين مى کند، ناگهان سر بر مى آورد و همه وجود انسان را فرا مى گيرد و از آن به بيرون سرايت مى کند و گاه قوم و قبيله اى را به آتش مى کشد. امام(عليه السلام) اين صفت رذيله را از وساوس شيطان مى شمرد که از برون به درون مسلمانان القا مى گردد; يعنى مسلمان واقعى از آن بيگانه است.

خطبه ۱۹۲

☀️ امام صادق(علیه السلام) :
? هر گاه مؤمن به برادر خود تهمت می‌زند ایمان در قلب او از بین می‌رود، همچنان که نمک در آب ذوب می‌شود.
?کافی، ج۲، ص۳۶۱

«عَنْ أَبُو جَعْفَرٍ ع یَا صَالِحُ اتَّبِعْ مَنْ یُبْكِیكَ وَ هُوَ لَكَ نَاصِحٌ وَ لَا تَتَّبِعْ مَنْ یُضْحِكُكَ وَ هُوَ لَكَ غَاشٌّ وَ سَتَرِدُونَ عَلَى اللَّهِ جَمِیعاً فَتَعْلَمُون» ( كافى، ج 2، ص 683 )

حضرت علیه السلام می فرماید : [از] آن كسى كه حرفهائى به تو می زند كه آنقدر تلخ است كه تو را به گریه مى‌آورد، اما خیرخواه توست؛ حرف او را قبول كن. «اتَّبِع» یعنى حرف او را گوش كن، بپذیر؛ [اگرچه] تلخ است، لیكن به نفع توست.

« وَ لَا تَتَّبِعْ مَنْ یُضْحِكُكَ وَ هُوَ لَكَ غَاشٌّ »؛ ولى گوش نكن، پیروى نكن از حرف آن كسى كه حرفهاى شیرینى میزند كه خوشت مى‌آید و لبهاى تو را به تبسم باز میكند، فریبگر است، غش میكند با تو، خیرخواهى ندارد، از روى بددلى و بدخواهى است، [ولی] حرفى میزند كه تو خوشت بیاید؛ از این شخص پرهیز كن.

« وَ سَتَرِدُونَ عَلَى اللَّهِ جَمِیعاً فَتَعْلَمُون»؛
وقتى پیش خداى متعال رفتید، آنگاه حقایق دلهاى یكدیگر را آنجا خواهید فهمید.

[ شرح حدیث از حضرت آیت‌الله العظمی امام خامنه‌ای ، 13/10/89 ]

? امام علی (علیه‌السلام) فرمودند :
از کسانی مباش که … ؛

✅ در پند دادن مبالغه می کند امّا خود
پندپذیر نمی باشد..

✅ سخن بسیار می گوید، امّا کردار
خوب او اندک است..

✅ گناه دیگری را بزرگ می شمارد امّا
گناهان بزرگ خود را کوچک می پندارد..

✅ طاعت دیگران را کوچک و طاعت
خود را بزرگ میداند..

✅ مردم را سرزنش می کند امّا خود
را نکوهش نکرده با خود ریاکارانه
برخورد می کند..

?بخشی از حکمت ۱۵۰ نهج البلاغه

وَ قالَ الَّذينَ کَفَرُوا لا تَأْتينَا السَّاعَةُ قُلْ بَلي‏ وَ رَبِّي لَتَأْتِيَنَّکُمْ عالِمِ الْغَيْبِ لا يَعْزُبُ عَنْهُ مِثْقالُ ذَرَّةٍ فِي السَّماواتِ وَ لا فِي الْأَرْضِ وَ لا أَصْغَرُ مِنْ ذلِکَ وَ لا أَکْبَرُ إِلاَّ في‏ کِتابٍ مُبينٍ.

کافران گفتند: «قیامت هرگز به سراغ ما نخواهد آمد!» بگو: «آری به پروردگارم سوگند که به سراغ شما خواهد آمد ، خداوندی که از غیب آگاه است و به اندازه سنگینی ذرّه ای در آسمانها و زمین از علم او دور نخواهد ماند ، و نه کوچکتر از آن و نه بزرگتر ، مگر اینکه در کتابی آشکار ثبت است!»

خدایا تو از کوچک ترین ذره وحتی کمتر از ان اگاهی .تورا به حق بزرگی وعظمتت با لطفتت به اعمال ما نگاه کن.

منبع:ایه 3 سوره سباء